"Studia i szkice zawarte w niniejszym tomie są wyborem moich prac polonistycznych z lat 1[zasłonięte]973-19. (...) Tytuł tomu Poezja w fazie krytycznej parafrazuje wypowiedź Norwida - z przedmowy do Vade-mecum - o poezji będącej ówcześnie "w chwili krytycznej". Nie wszystkie jednak teksty składające się na ten zbiór zajmują się poezją. Trzy rozprawy poświęcone są dramatowi (o Felińskim, Witkacym i Ślubie Gombrowicza), trzy inne gatunkom narracyjnym (o Grażynie Mickiewicza, Trans-Atlantyku Gombrowicza i Schulzu). Poezja zaś jest przedmiotem pięciu rozpraw (o Janie Kochanowskim, Sebastianie Grabowieckim, Franciszku Dionizym Kniaźninie, Cyprianie Norwidzie i Tadeuszu Różewiczu). To uprzywilejowanie poezji bierze się z zainteresowania cyklem poetyckim, głównym tematem mojej pracy badawczej w ostatnim czasie. (...)"