----------Aukcja grzecznościowa----------
UNIKALNA KSIĄŻKA
CHOROBY WEWNĘTRZNE
Podstawowe sposoby badania klinicznego
Dr. Med. Szczęsny Bronowski
2 tomy/ części
w jednym woluminie
(duży)
Część I
(oglądanie i opukiwanie)
71 rysunków i VI tablic
Warszawa 1917
Część II
(obmacywanie, mierzenie i osłuchiwanie)
75 rysunków i dodatek „Plan badania klinicznego”
Warszawa 1919
Stron: 909 + dodatek Plan badania klinicznego (I-XLI)
Rozmiar: 5,5 cm x 19 cm x 25,5 cm
Oprawa twarda, półskórek
Stan zachowania: bardzo dobry –
(niewielkie odbarwienia i zażółcenia papieru spowodowane wiekiem)
Szczęsny Marian Bronowski (1[zasłonięte]864-19) - lekarz internista, działacz oświatowy. Od 1923 dyrektor w Szpitalu Św. Ducha w Warszawie, profesor Uniwersytetu Warszawskiego i Akademii Stomatologicznej w Warszawie. Ogłosił pierwsze polskie doniesienie na temat mononukleozy zakaźnej (w 4 lata po Emilu Pfeifferze).
Zajmował się także filozofią medycyny i należał do polskiej szkoły filozofii medycyny. Dorobek naukowy: Kilka przypadków gorączki gruczołowej (Drüsenfieber) u dzieci (1893), Podstawowe sposoby klinicznego badania chorób wewnętrznych (1922).
Z PRZEDMOWY
Podczas długoletniej ordynatury klinicznej, a następnie pracując wspólnie z licznymi młodymi lekarzami, asystentami oddziału mojego w Szpitalu Przemienienia Pańskiego na Pradze, przekonałem się, jak młodzi adepci medycyny lekceważą sobie nieraz podstawowe fizyczne zasady badania klinicznego i jak często przeceniają niektóre nowsze sposoby badania (…).
Należy się nad tem zastanowić, że omawiane sposoby badania można wykonać szybko, że są one niesłychanie proste i, co bardzo ważne, dla chorego prawie wcale nie uciążliwe: tymczasem wszelkie badania krwi, badania żołądka zapomocą zgłębnika, t.zw. metody świetlne z rentgenowską włącznie, badanie chemiczne, drobnowidzowe i t. p. nieraz są bardzo uciążliwe, niełatwe w wykonaniu, a nadto wymagają odpowiednio urządzonych, kosztownych pracowni i przyrządów, a także odpowiednio wyszkolonych wykonawców.
Dzieje się tak, że klinicysta doby obecnej, aby wyrobić sobie dokładne pojęcie o istocie stanu chorobowego, posługuje się orzeczeniami bakteryloga, chemika, rentgenologa i innych specjalistów, ale nie jest w stanie sprawdzić dostarczanych mu wyników badania, a więc zdaje się literalnie na ich łaskę lub niełaskę. W rezultacie na tej „łasce” opierać się nieraz musi i rozpoznanie lekarskie. Wobec powyższego stanu rzeczy staje się zrozumiałem, dlaczego lekarz przedewszystkiem musi poznać i opanować całkowicie te sposoby badania lekarskiego które sam bezpośrednio w praktyce klinicznej i prywatnej może wykonać i za które sam osobiście może odpowiadać.
Naturalnie daleki jestem od stwierdzenia, że owe nowsze sposoby badania, a zwłaszcza sposoby wykrywania zaburzeń czynnościowych są podrzędnego znaczenia. Przeciwnie, lekarz nowoczesny, aby sprostać szerokim wymaganiom obecnego zakresu wiedzy lekarskiej, często bez diagnostyki czynnościowej i bez pomocy odpowiednich specjalistów nie podoła swemu zadaniu (…).
Twierdzę jednak stanowczo, że ten lekarz, który nie włada w dostatecznym stopniu takimi sposobami badania klinicznego, któryby w każdej chwili i w każdym miejscu mógł zastosować sam osobiście, nigdy dobrym lekarzem być nie może.
Powyższe względy i braki w wykształceniu naszej młodzieży lekarskiej skłoniły mię, aby w zarysie podręcznikowym wyłożyć zasady oglądania, opukiwania, obmacywania, mierzenia i osłuchiwania w świetle dzisiejszej wiedzy lekarskiej i dzisiejszego doświadczenia klinicznego. Ponieważ w ostatnich lat dziesiątkach dziedzina ta badania lekarskiego była, rzecz można, zaniedbana i traktowana po macoszemu, nieraz nawet w podręcznikach, tem śmielej więc oddaję moją pracę do użytku lekarzy i uczących się.
Spis rzeczy (podstawowe rozdziały, bez podrozdziałów)
CZĘŚĆ PIERWSZA
Rozdział I. Oglądanie.
Oglądanie skóry i zewnętrznych błon śluzowych
Oglądanie i obmacywanie czaszki
Oglądanie oczu
Oglądanie nosa
Oglądanie warg ustnych, policzków i w ogóle twarzy
Oglądanie jamy ustnej i gardzielowej. O zapachu z ust
Oglądanie szyi
Oglądanie kręgosłupa
Oglądanie klatki piersiowej
Oglądanie brzucha
Oglądanie okolic lędźwiowych i okolic bocznych brzucha
Oglądanie narządów płciowych
Oglądanie krocza i odbytu
Oglądanie kończyn górnych i dolnych
Rozdział II. Opukiwanie
Opukiwanie jamy piersiowej
Opukiwanie narządów w jamie piersiowej
Opukiwanie porównawcze płuc
Opukiwanie powiększonych gruczołów oskrzelowych
Opukiwanie mostka
Opukiwanie serca
Opukiwanie serca w warunkach chorobowych
Opukiwanie tętnicy głównej i tętnicy płucnej
Opukiwanie uszek sercowych na grzbiecie
Opukiwanie przełyku
Krótki zarys rzutu na powierzchnię klatki ważniejszych okolic głębszych
Opukiwanie jamy brzusznej
Opukiwanie topograficzne narządów jamy brzusznej
Opukiwanie jelit
Opukiwanie wątroby
Opukiwanie wątroby w warunkach chorobowych
Opukiwanie śledziony
Opukiwanie śledziony w stanach chorobowych
Trzustka
Opukiwanie nerek
Opukiwanie pęcherza moczowego i macicy
Opukiwanie otrzewnej, krezki, sieci i gruczołów pozaotrzewnowych
Opukiwanie porównawcze jamy brzusznej
Opukiwanie kręgosłupa i czaszki
Opukiwanie kręgosłupa w stanie prawidłowym w warunkach chorobowych
CZĘŚĆ DRUGA
Rozdział III. Obmacywanie.
Obmacywanie skóry i powłok zewnętrznych ciała
Określenie ciepłoty skóry i ciała zapomocą obmacywania
O mierzeniu ciepłoty ciała (thermometria)
Obmacywanie i oglądanie powierzchownych naczyń krwionośnych
Obmacywanie i oglądanie układu żylnego
Obmacywanie i oglądanie gruczołów chłonnych
Obmacywanie w badaniu wrażliwości ciała ludzkiego i jego narządów zewnętrznych
O skórze wilgotnej i suchej
O sprężystości i napięciu skóry
Badanie tkanki podskórnej
Wyczuwanie układu mięśniowego
Obmacywanie gałek ocznych, twarzy, jamy ustnej i gardzielowej
Obmacywanie szyi
Obmacywanie klatki piersiowej
Obmacywanie brzucha i jamy brzusznej
Obmacywanie kończyn i stawów
Macanie kręgosłupa
Macanie kośćca
Rozdział IV. Mierzenie
Rozdział V. Osłuchiwanie
Badanie czynności płuc za pomocą oglądania i osłuchiwania
Osłuchiwanie narządu oddechowego
Osłuchiwanie narządu krążenia
Osłuchiwanie drogi pokarmowej oraz narządów jamy brzusznej
Alfabetyczny spis autorów.
(według oryginalnej pisowni)
Znakomita książka medyczna, bardzo przydatna także i dzisiaj.