W czasach, gdy dokonywano wpisów do księgi ławniczej, której uprzystępnienie jest przedmiotem niniejszej publikacji, tj. w latach 1[zasłonięte]567-15, Szamotuły i przynależny do nich klucz wsi były podzielone pomiędzy dwie rodziny. Właścicielem połowy dóbr był Jan Świdwa Szamotulski, ostatni w Szamotułach męski spadkobierca wielkiej tradycji panów Świdwów herbu Nałęcz. Druga połowa należała do przedstawiciela najmożniejszej w Wielkopolsce tego czasu rodziny panów z Górki, Górków herbu Łodzia: do wojewody poznańskiego [III], a po jego bezpotomnej śmierci – jego braci i spadkobierców, Andrzeja i Stanisława Górków.