Przedmiotem sprzedaży jest 0,2g (2g)  szafranu (kolor karmazynowy).

Szafran podczas ważenia pozostawił na karteczce czerwone plamki .

Świadczy to o ty że jest świeży i nie jest kruchy

Szafran

Do otrzymania jednego funta (1 kg = ok. 2,2 funty) przyprawy potrzeba 75.000 kwiatów lub 225 000 ręcznie zebranych znamionszafranu uprawowego. Teraz już wiemy dlaczego szafran jest najdroższą przyprawą na świecie. 

Opis

Pięknie kwitnący szafran preferuje ciepły klimat. Dorasta do 15 cm wysokości, posiada długie cienkie liście. Niebiesko-fioletowe kwiaty zawierają cenne wystające pomarańczowe znamiona. Każdy kwiat posiada trzy znamiona, które są niezwykle delikatne, nitkowate, każde o wymiarach 2,5 - 4 cm, koloru jasno pomarańczowo-czerwonego. Kolor szafranu wysokiej jakości jest jednolity karmazynowy nie ceglasty. Znamiona mające białe smugi lub jasne plamy są jakościowo gorsze, a kiedy w postaci sproszkowanej występują mieniące się elementy – może to oznaczać że mamy do czynienia z podróbką. 

Zastosowanie kulinarne szafranu

Ze względu na koszt, smak i właściwości barwiące szafranu, w celach kulinarnych wykorzystuje się niewielkie jego ilości - kluczem jest równomierne rozprowadzenie przyprawy w potrawie. Można go skruszyć na drobny proszek w moździerzu, jednak łatwiej jest rozpuścić szczyptę przyprawy w filiżance gorącej wody – powstanie wtedy pożądany smak i kolor. Dobrej jakościszafran powinien zwiększyć swoją objętość przy kontakcie z wodą, dlatego jedna filiżanka wystarcza na 0.5kg w ryżu. Sproszkowany szafran dodawany jest bezpośrednio do przyrządzanej potrawy, jednak należy zwrócić szczególną uwagę na jego jakość przed zakupem, gdyż często jest podrabiany. Szafran należy przechowywać w chłodnym, suchym miejscu, z daleka od światła.

Szafran pojawia się mauretańskiej, śródziemnomorskiej i azjatyckiej kuchni. Jego najczęstszym zadaniem jest przebarwienie ryżu na kolor żółty, jak np. w świątecznym indiańskim daniu pilaw czy risotto ”Milanese”, które dzięki delikatnemu smakowi przyprawy jest najbardziej znaną włoską potrawą z ryżu. Bardzo dobrze komponuje się z rybami i owocami morza, jest także kluczowym składnikiem hiszpańskiej paelli i bouillabaisse. W Anglii, szafranjest najpowszechniej używany jako składnik kornwalskich bułeczekszafranowych, jest także - wraz z suszonymi owocami - dodawany do ciasta drożdżowego.

Właściwości lecznicze szafranu

Szafran zawiera związki roślinne znane z właściwości przeciwutleniających, zapobiegających chorobom i korzystnych dla zdrowia. Znamiona szafranu zawierają olejki eteryczne oraz szafranal nadający charakterystyczny smak siana. Inne olejki występujące w tej roślinie to: cyneol, borneol, geraniol, limonen, p-cymen, linalool, oraz olej terpinowy

Szafran posiada wiele nielotnych składników aktywnych, w tym crocin, związek karotenoidowy, który nadaje znamionom charakterystyczny złoto-żółty kolor. Zawiera również inne karotenoidy, w tym zeaksantynę, likopen, i ß karoten. Są to ważne przeciwutleniacze, które pomagają chronić organizm przed chorobami wywołanymi stresem, a także przed nowotworami i infekcjami – szafran wykazuje bowiem działanie wspomagające system immunologiczny. Składniki aktywne szafranu znajdują zastosowanie w wielu tradycyjnych lekach w tym antyseptycznych,  przeciwdepresyjnych, przeciwutleniających, wspomagających układ trawienny oraz przeciwdrgawkowych.

Szafran jest bardzo dobrym źródłem potrzebnych minerałów, takich jak miedź, potas, wapń, magnez, żelazo, selen, magnez i cynk. Potas jest ważnym składnikiem komórek i płynów ustrojowych, pomagającym kontrolować tętno i ciśnienie krwi. Mangan i miedź z kolei współdziałają z enzymem antyoksydacyjnym dysmutazy ponadtlenkowej, a żelazo jest niezbędne do wytwarzania czerwonych krwinek.

Kontakt tel 508[zasłonięte]009