Książka ta, choć pokazuje i wyjaśnia typowe metody walki, nie jest podręcznikiem walki sensu stricto. Jej adresatami są czytelnicy, którzy posiadają już pewną kulturę myśli szachowej; czytelnicy intuicyjnie podejrzewający królewską grę o skrywanie bogactwa metafizycznych znaczeń, gotowi dokonać przewartościowania dotychczasowych poglądów na jej naturę.

W pracy uznano  złożoność i piękno szachów w wymiarze sportowym, psychologicznym i filozoficznym. Omówiono m.in. przyczyny powszechnych błędów, oryginalne metody treningu, istotę walki psychologicznej, środki psychologicznego nacisku oraz wytyczne ogólnej teorii walki (agonistyki).

Całość rozważań eksponuje wysoce humanistyczną wartość intelektualnej rywalizacji. (Łukasz Herman)