Szabla średniowieczna. Szable tego typu były pierwszymi szablami rozpowszechnionymi na trenie Polski od IX do XIV wieku. Źródłem tej broni jest „wieki step”. Koczownicy awarscy, węgierscy i połowieccy przenikali na tereny słowiańszczyzny od wczesnego średniowiecza, przywożąc ze sobą nową broń, która była lubiana w lekko uzbrojonych drużynach słowiańskich. Szable obok meczy pochodzenia wikińskiego, stały się popularne u drużynników konnych. Broń ta znana jest z odkryć i opisów Kirpicznikowa (Jeśli chodzi o szable wczesnośredniowieczne to polecam przede wszystkim praca A. N. Kirpicznikova Drevneruskoe orużie, vypusk 1 - Meczi i szabli.) Z terenu ziem polskich znamy dwie staro-madziarskie szable znalezione w Czechowicach na Śląsku oraz w Radymnie koło Przemyśla.

Szabla wykonana jest ze stali sprężynowej, ręcznie kuta i hartowana do 48 RC. Rękojeść odlana z brązu, owinięta skórą i zaopatrzona w przelotkę do rzemienia. Pochwa ze skóry bydlęcej z jedną wkładką brzozową. Pochwa zszyta drutem mosiężnym ze skrętką. Ryfki i trzewik mosiężne. Okienko z podwójnej skóry. Szabla świetnie wyważona, doskonale nadaje się do szermierki.

Długość całości 99 cm., długość głowni 82 cm., szerokość głowni w zastawie 3 cm.

Cena 2450 złotych

więcej na www.szablapolska.com tel 795 [zasłonięte] 035