1956 rok. 23-letnia Sylvia Plath jest uznawana za bardzo zdolną studentkę. Dzięki stypendium fundacji Fulbrighta, studiuje anglistykę na uniwersytecie Cambridge. Jej marzeniem jest zostać uznaną poetką. Jednak wiersz, który wysłała do magazynu uniwersyteckiego, nie zyskał uznania. Jednocześnie w tym samym magazynie wydrukowano wiersz Teda Hughesa. Sylvia, zafascynowana tą poezją, bardzo pragnie poznać jej autora.
Do pierwszego spotkania dochodzi na przyjęciu, wydanym przez jeden z magazynów literackich. Choć Ted przybywa z inną dziewczyną, nie potrafi oderwać oczu od Sylvii. W końcu Ted i Sylvia spotykają się ponownie, w jego mieszkaniu w Londynie.
Dochodzi do ślubu. Sylvia decyduje się poświęcić swoją energię na nadzorowanie rozwoju kariery literackiej Teda. Cierpliwie przepisuje na maszynie kolejne próbki jego twórczości i rozsyła je do literackich magazynów. Jej wysiłek zostaje nagrodzony, kiedy nadchodzi informacja, że Ted otrzymał Nowojorską Nagrodę Poetycką. Ta nagroda powoduje decyzję o wyjeździe małżeństwa Hughesów do Ameryki. Aurelia, matka Sylvii, wydaje na ich cześć przyjęcie powitalne. W trakcie tego wieczoru Aurelia bierze Teda i pokazuje mu miejsce w piwnicy, gdzie Sylvia próbowała popełnić samobójstwo. Aurelia prosi Teda, by ten był dobry dla jej córki.
Ted i Sylvia wynajmują letni domek na Cape Cod, by cały swój czas poświęcić pisaniu. Sylvia marzy o własnych tomikach i powieściach, ale kiedy zasiada do maszyny, czuje pustkę w środku. Ted bezskutecznie próbuje pocieszyć żonę.
Uciekając przed problemami, Ted i Sylvia powracają do Londynu. Sylvia rodzi córeczkę, Friedę. Jej pierwszy tomik poetycki - "Kolos" - nie zyskuje szerokiego uznania. Tymczasem pozycja Teda wciąż rośnie, umacniana przez pochlebne opinie takich krytyków, jak Al Alvarez. Porozumienie między małżonkami jest coraz mniejsze.