Pistolet Mauser C96 działał na zasadzie krótkiego odrzutu lufy, strzelał z zamka zamkniętego. Zasilany był z niewymiennego magazynka, umieszczonego przed spustem, ładowanego od góry za pomocą łódki, po odciągnięciu zamka. W podstawowej wersji magazynek był dwurzędowy i mieścił 10 nabojów. Lufa, wykonana z jednego kawałka stali, połączona była w tylnej części z komorą zamkową, wewnątrz której poruszał się zamek. Pod zamkiem był umieszczony wahliwy blok ryglujący, z dwoma zaczepami na górnej powierzchni, które wchodziły w wycięcia zamka. Zamek i miał na końcu uchwyty po obu stronach do odciągania.

Po zwolnieniu spustu, napięty kurek zbijał iglicę, powodując strzał. Po strzale lufa z zamkiem cofała się o 2,4 mm, po czym odryglowany zamek cofał się dalej, wysuwając się do tyłu z komory zamkowej i napinając przy tym kurek. Następnie zamek powracał, wybierając nabój z magazynka i wprowadzając go do komory nabojowej. Na końcu cyklu lufa z zamkiem przesuwała się do przodu i następowało zaryglowanie zamka. Po wystrzeleniu wszystkich nabojów, zamek pozostawał w tylnym położeniu.

Wczesne pistolety miały bezpiecznik unieruchamiający kurek w postaci dźwigni, która należało przesunąć w dół w celu zabezpieczenia. Od około 1912 wprowadzono nowy typ bezpiecznika, którego dźwignię należało przesunąć do góry w celu zabezpieczenia broni.

Replika pistoletu wykonana została z ABSu.