"Summa contra gentiles" św. Tomasza z Akwinu to swego rodzaju dyskusja z innymi religiami, a także z niewierzącymi, napisana w XIII wieku. W zamyśle autora miała wykazać słuszność wiary chrześcijańskiej. W sposób genialny łączy filozofię grecką z treścią Pisma Świętego, siłę ludzkiego rozumu z objawieniem Boskim. Do dziś dzieło to jest inspiracją dla tych, którzy mają odwagę myśleć, zarówno wierzących, jak i niewierzących.

Na "Summę contra gentiles" składają się cztery księgi. Trzy pierwsze [tomy 1-2] mają za przedmiot prawdy objawione, ktore są dostępne dla rozumu ludzkiego, a czwarta dotyczy Bożych tajemnic objawionych, ale przekraczających możliwości rozumu. Zapoznamy teraz Czytelnikow z treścią IV księgi [tom 3], przy okazji porownując ją z treścią poprzednich ksiąg1. Pierwsza część IV księgi, czyli rozdziały 2-26, dotyczy Boga, jako Trojcy Świętej, natomiast księga I Summy contra gentiles dotyczy też Boga, ale rozważanego inaczej, mianowicie Boga samego w sobie, są to rozdziały 3-102. W IV księdze rozdziały 27-78 traktują o Wcieleniu i środkach zbawienia. A w II księdze rozdziały 1-102, czyli cała księga, mowią o Bogu Stworcy i stworzeniach. IV księga w rozdziałach końcowych 79-97 dotyczy eschatologii. W III księdze wszystkie rozdziały traktują o Bogu jako celu stworzeń. /Z Wprowadzenia/