SU-25K FROGFOOT
MODEL W SKALI 1:72
BIAŁY KRUK MODELARSKI NA RYNKU!!!
Pod koniec lat 60. w ZSRR zrodziła się potrzeba posiadania samolotu bezpośredniego wsparcia pola walki. Przyczyną tego było sformułowanie w 1967 przez NATO doktryny "elastycznego reagowania", zakładającej głównie prowadzenie działań konwencjonalnych bez użycia broni jądrowej. Radzieckie samoloty nie były w stanie skutecznie wspierać wojsk lądowych na polu walki, więc zaistniała potrzeba opracowania wyspecjalizowanego samolotu.
W biurze konstrukcyjnym P.Suchoja, na własną rękę rozpoczęto prace nad odpowiednią maszyną. Efektem tego był projekt dwusilnikowego poddźwiękowego samolotu nazwanego T-8. Jednak wojsko nie było nim zainteresowane z uwagi na małą prędkość maksymalną. Suchoj trafnie argumentował, że samolot szturmowy nie musi osiągać dużej szybkości. Mimo braku zamówienia ze strony wojska postanowiono jednak zbudować samolot nazwany Su-25.
Pierwszy prototyp oznaczony T8-1 oblatał 22 lutego 1975 roku pilot doświadczalny Władimir Iljuszyn. Pierwszą zmianą było zastąpienie słabych silników RD-9 mocniejszymi R-95Sz. Nowe silniki zamontowano na drugim prototypie nazwanym T8-2D. W wyniku prób zmodyfikowano również skrzydła samolotu. 26 kwietnia 1978 roku rozpoczęto oficjalnie próby państwowe.
W grudniu 1979 Armia Radziecka wkroczyła do Afganistanu. W wyniku tego postanowiono przeprowadzić tam część prób Su-25 ("operacja Romb"). Samolot w działaniach w Afganistanie sprawdził się bardzo dobrze, w związku z czym wojsko zmieniło zdanie i wyraziło nim zainteresowanie. Próby państwowe zakończono 30 grudnia 1980 ale do uzbrojenia Su-25 został oficjalnie przyjęty dopiero w 1987 roku.
Produkcję seryjną rozpoczęto w 1980 roku w zakładzie w Tbilisi. Pierwsza jednostka otrzymała samoloty w kwietniu 1981 roku. W toku produkcji, na podstawie doświadczeń z wojny afgańskiej, sukcesywnie usuwano wszelkie pojawiające się niedoskonałości Su-25. W wyniku czego powstał samolot niezwykle efektywny w walce, a jednocześnie odporny na zestrzelenie.
W ciągu 8 lat działań w Afganistanie na Su-25 wykonano około 60 000 lotów, tracąc 23 maszyny. Jedna strata przypadała średnio na 80-90 uszkodzeń bojowych, podczas gdy Su-17 tracono w wyniku 15-20 uszkodzeń. Były przypadki, że samoloty wracały do bazy ze 150 przestrzelinami.
Głównym zagrożeniem dla Su-25 w Afganistanie były przenośne przeciwlotnicze zestawy rakietowe, a w szczególności Stinger, dlatego też od 1987 roku zaczęto produkować samoloty z nowymi silnikami R-195, charakteryzującymi się trzykrotnie mniejszą emisją ciepła w porównaniu do R-95Sz.
Powstała też wersja Su-25BM, przeznaczona do holowania celów powietrznych, jednak w jednostkach używano jej tak jak zwykłe samoloty szturmowe.
Przez długi czas Su-25 nie miał swojej wersji szkolnej, a szkolenie pilotów realizowano na L-39 Albatros. Dopiero 6 sierpnia 1985 roku oblatano pierwszy prototyp dwumiejscowej wersji szkolno-bojowej Su-25UB oznaczony T-8UB-1. Produkcję rozpoczęto w 1987 roku w zakładzie w Ułan-Ude. Su-25UB ma takie same możliwości bojowe jak wersja jednomiejscowa.
Na bazie Su-25UB opracowano samolot pokładowy Su-25UTG, przystosowany do operowania z pokładu lotniskowców proj. 1143.5
Su-25K oraz Su-25UBK to oznaczenia wersji eksportowych samolotu. Pierwszym zagranicznym odbiorcą Su-25 była w kwietniu 1984 roku Czechosłowacja. Sprzedano je także do Bułgarii, Afganistanu oraz Iraku. Część irackich maszyn w trakcie Pustynnej Burzy uciekła do Iranu, gdzie już pozostały.
Podstawową wadą Su-25 była niska skuteczność w zwalczaniu niewielkich i manewrowych celów takich jak czołgi. W Afganistanie nie miało to dużego znaczenia ale na europejskim Teatrze Działań Wojennych czołgi i bojowe wozy piechoty były podstawowym celem dla samolotu szturmowego. Dlatego też postanowiono samolot zmodernizować, tworząc wersję Su-25T wyposażoną w system obserwacyjno-celowniczy Szkwał oraz rakiety przeciwpancerne Wichr.
Pierwszy prototyp nowej wersji nazwany T8M-1 oblatano 17 sierpnia 1984 roku. Samolot Su-25T oparto o konstrukcje Su-25UB, instalując w miejscu drugiej kabiny zbiornik paliwa. Ze względu na zwiększoną ilość wyposażenia działko zamontowano na zewnątrz kadłuba.
Dla Su-25T opracowano nowe silniki R-195 o ciągu 44,1 kN (4 500 kG), charakteryzujące się mniejszą emisją ciepła. Do działań w nocy na samolocie podwieszano stacje termowizyjną Merkurij.
Mimo że efektywność użycia nowego samolotu znacznie się zwiększyła, postanowiono go dalej modernizować, tworząc wersję Su-25TM (oznaczenie biura konstrukcyjnego T-8TM). Wyposażono ją w podwieszaną stację radiolokacyjną Kinżał oraz termowizor Chod w miejsce Merkurija
Próbną serię 8 sztuk Su-25T/TM (oznaczane również jako Su-39) wyprodukowano w latach 1990 - 1991, jednak z uwagi na rozpad ZSRR dalsze prace wstrzymano.
DODATKOWO MODEL POSIADA WERSJE OTWARTEJ KABINY PILOTA BARDZO PRZYDATNĄ PRZY DIORAMACH
SUPER MODEL!!!
POLECAM!!!
ZAPRASZAM DO UDZIAŁU W TEJ JAK W INNYCH MOICH AUKCJACH!!!
SZYBKA WPŁATA+SZYBKA WYSYŁKA!!!
UWAGA! PAY'U MOŻE OPÓŹNIĆ WYSYŁKĘ!!!
Dodano 2[zasłonięte]012-04 07:49 POLECAM WSZYSTKIE MOJE AUKCJE!!!
