研究鲁迅思想

Studium myśli Lu-Xun'a

Autor: Chi-Yi

1981, książka w języku chińskim, z dedykacją autora dla prof. Adama Schaffa

Książka z księgozbiory profesora Adama Schaffa.

Stan BDB++. Wspaniała oprawa. Złocone litery na grzbiecie. Świetny papier.

Str.: 230. Półpłótno, 21 cm

W przypadku wysyłki za granicę, proszę o kontakt mailowy.

Lu Xun, właśc. Zhou Shuren, (ur. 1881, zm. 19 października 1936) – chiński pisarz uznawany za najwybitniejszego chińskiego autora XX wieku.

Lu Xun był orędownikiem języka potocznego (白话 báihuà), dzięki któremu chińska literatura mogła odejść od języka klasycznego.

Dzięki swojemu błyskotliwemu stylowi oraz przekonaniu o potrzebie reformowania kraju, jest uważany za ojca współczesnej literatury chińskiej. Starszy brat Zhou Zuorena.

Jego pierwsze, zarazem najgłośniejsze opowiadanie Dziennik obłąkanego ukazało się w kwietniu 1918 roku.

Jest to opowiadanie grozy, w którym główny bohater jest przekonany, że własna rodzina tuczy go w celach konsumpcji. Kanibalizm został przez pisarza wykorzystany jako metafora nieludzkich stosunków społecznych panujących w ówczesnych Chinach. 

W 1923 roku wydał pierwszy zbiór opowiadań, zawierający m.in. Mój stary dom oraz Prawdziwą historię A Q, gorzki obraz Rewolucji 1911 roku.

Kolejny tom ukazał się w 1926 roku, panująca w Pekinie sytuacja polityczna zmusiła jednak Lu Xuna do opuszczenia miasta.

Wykładał w Xiamenie, a potem objął katedrę języka i literatury chińskiej na Uniwersytecie Sun Jat-sena w Kantonie. 

W kwietniu 1927 roku protestując przeciw skazywaniu i zabijaniu komunistów, w tym studentów, przez rząd Kuomintangu, Lu Xun zrzekł się katedry i wyjechał do Szanghaju, który uchodził wówczas za kolebkę partii komunistycznej. Był tam m.in. założycielem Ligi Wolności Chin oraz chińskiej Ligi Pisarzy Lewicowych. 

Lu Xun był także eseistą (napisał ponad 700 esejów) oraz tłumaczem.