W naszym literaturoznawstwie stosunkowo rzadko ukazują się prace zbiorowe poświęcone jednemu tylko dziełu - jest to przywilej przysługujący wyłącznie arcydziełom, a takim jest z całą pewnością Pan Tadeusz Adama Mickiewicza (również jako fenomen popularności czytelniczej). Do nowego spojrzenia na to dzieło przyczyniają się: odkrycia nowych kontekstów (jeszcze jedne rzeczywisty Saplica) i nowe metodologie, które pozwalają rozpoznać w Soplicowie symboliczny model kosmosu.
Praca wyróżnia się wielostronnością warsztatów badawczych: od ujęć tradycyjnych (problematyka postaci literackiej, stylistyki utworu, dylematy genologiczne), po propozycje metodologiczne nowsze (odbicie typu lektury, filologiczne przyrządzanie bigosu, relacje z ilustracjami).

JESZCZE O POSTACIACH i ICH PIERWOWZORACH

Zbigniew Jerzy Nowak - Kilka uwag o Wojskim w świetle autografów Pana Tadeusza
Anna Krysztofiak - Zosia - Pani czy Panna ogrodu rozkoszy?
Marek Piechota - Saplicowie – Soplicowie. (Na marginesie pewnej odręcznej notatki w osiemnastowiecznej Etyce chrześcijańskiej Wincentego Houdry’ego)

W STRONĘ STYLISTYKI
Jerzy Paszek – Ciało i słowo w pierwszej księdze Pana Tadeusza
Anna Opacka – Agon czy sielanka?
Damian Noras – Metaforyka ruchu w Panu Tadeuszu

DYLEMATY GENOLOGICZNE
Aneta Pawlukiewicz – Pierwiastki Balladowe w Panu Tadeuszu
Bogusław Dopart – Pan Tadeusz jako poemat liryczny i historia szlachecka
Jacek Leszczyna – Trzy liryczne komentarze (Goławski – Garczyński – Mickiewicz)

KULINARIA I …
Renarda Ocieczek – „Zabytek drogi prawych zwyczajów” – o książce kucharskiej, którą czytywał Mickiewicz
Krzysztof Kłosiński – Bigos
Leszek Zwierzyński – Przestrzeń teodycei: symboliczny model kosmosu w Panu Tadeuszu
Wioletta Dudzińska – Pan Tadeusz a ilustracje