Badanie cząstek delimitacyjnych dzieła literackiego, niewolne od refleksji tekstologicznej, dominuje w pierwszych rozdziałach książki (1 - Od "Szlachcica" do "Pana Tadeusza". O wariantach tytułu arcypoematu Adama Mickiewicza i ich konsekwencjach interpretacyjnych; 2 - O "argumentach" albo też o "treściach" poprzedzających poszczególne księgi), Rozdziały: 4 - "Teraz nie wiem, czy moda i nas starych zmienia,/ Czy młodzież lepsza [...]". Starzy i młodzi w "Panu Tadeuszu" i 5 - : O wieku narratora "Pana Tadeusza". (Poetyckie uroki nawiasowych wtrąceń to próba spojrzenia na utwór pod kątem problematyki narzucanej przez klasyczną retorykę Rozważania rozdziału 6 - Mowy postaci w świetle retoryki mogą u schyłku XX wieku - drugiego wieku recepcji Pana Tadeusza - prowadzić do interesujących wniosków, odsłaniających tajniki warsztatu poetyckiego Mickiewicza.
Dla dopełnienia konstrukcji ramowej, po rozdziałach poświęconych w większym stopniu aspektom retorycznym, Autor powraca do problematyki delimitacyjnej, tekstologicz-nej, zahaczającej zarówno o recepcję, jak i sztukę edytorską, wspieraną osiągnięciami francu-skiej krytyki genetycznej.