Opowieść o życiowej drodze Stefana Korbońskiego (1[zasłonięte]901-19) jednego z tych, którzy swoim życiem i pracą "dobrze zasłużyli się ojczyźnie". Ten związany politycznie z ruchem ludowym prawnik i publicysta, w czasie II wojny światowej zajął wysoką pozycję w Polskim Państwie Podziemnym. Był szefem Kierownictwa Walki Cywilnej (od kwietnia 1941) i Oporu Społecznego w Kierownictwie Walki Podziemnej (od lipca 1943). Ostatnim Delegatem Rządu na Kraj (27 marca-28 czerwca 1945). Kres sprawowaniu tej funkcji położyło aresztowanie przez NKWD. Zwolniony po utworzeniu Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej, wszedł w skład ścisłego kierownictwa Polskiego Stronnictwa Ludowego, ogólnonarodowej partii, która demokratycznymi środkami próbowała zapobiec przejęciu władzy przez komunistów. Był posłem do Sejmu Ustawodawczego (1947). W dobie narastającego terroru organów bezpieczeństwa, zagrożony aresztowaniem, opuścił kraj. Przez ponad czterdzieści lat swej politycznej aktywności w środowisku polskiej emigracji w Stanach Zjednoczonych wykazywał nieugiętą, niepodległościową postawę, którą zaskarbił sobie powszechne uznanie. Autor książki najwięcej uwagi poświęcił okresowi II wojny światowej, który stanowił apogeum działalności i znaczenia Stefana Korbońskiego, wybitnej osobowości Polskiego Państwa Podziemnego.