Stanisław Barańczak - Urodził się w 1946 w Poznaniu, poeta, tłumacz, krytyk literacki, eseista, literaturoznawca, redaktor i wykładowca. Ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu, gdzie podjął pracę naukowo-dydaktyczną i doktoryzował się. Jako poeta i krytyk debiutował w 1965. W latach 1967-71 pracował w redakcji poznańskiego miesięcznika Nurt. Po wydarzeniach czerwca 1976 był współzałożycielem Komitetu Obrony Robotników oraz podziemnego kwartalnika Zapis. Od 1981 wykłada w USA literaturę polską na Harwardzie i jest redaktorem naczelnym The Polish Review. W 1983 był współzałożycielem paryskich Zeszytów Literackich, jest stałym współpracownikiem periodyka Teksty Drugie. Czołowy poeta pokolenia tzw. Nowej Fali, jeden z najwybitniejszych polskich pisarzy debiutujących w latach istnienia PRL, łączący twórczość literacką i naukową z działalnością polityczną. Najwybitniejszy w drugiej połowie XX w. tłumacz na język polski anglojęzycznej poezji, a także poezji polskiej na język angielski.Jego polszczyzna nasycona jest językiem poetów szczególnie mu bliskich - Emily Dickinson, Johna Donne'a i Roberta Frosta - poezji których Barańczak jest niestrudzonym popularyzatorem. W jego własnej twórczość wyraźnie widoczne są trzy dominujące elementy: zainteresowania etyczne, niezwykła pasja polityczna i nadzwyczajna sprawność lingwistyczna. Podejmowanym przez niego tematom, świadczącym o zaangażowaniu w problemy społeczne, zawsze towarzyszy u niego zadziwiająca biegłość języka. Paradoksem wydawać się może fakt, że Barańczak, który zaczynał jako poeta-krytyk języka i społecznego porządku, największe sukcesy osiągnął jako Parnasista końca XX wieku, wirtuoz poetyckiej formy.