"Stan wyjątkowy" Agambena powstawał w czasie tak zwanej wojny z terroryzmem, która była odpowiedzią Stanów Zjednoczonych na ataki z 11 września 2001 roku. Ten fakt historyczny ma ogromne znaczenie, ponieważ projekt Agambena został pomyślany nie tylko jako studium filozoficzne, ale także jako odpowiedź na współczesne konflikty prawno-polityczne.

Według Agambena w zachodnim systemie politycznym działają mechanizmy, które likwidują różnicę między nomos i anomos - prawem i czystą przemocą. Celem włoskiego filozofa jest zerwanie węzła łączącego prawo i przemoc. W niniejszej rozprawie rysuje konceptualną, etyczną i polityczną drogę wyjścia poza stan wyjątkowy.

Opublikowany po raz pierwszy w 2003 roku "Stan wyjątkowy" należy do serii esejów genealogicznych wyrastających z rozprawy Agambena zatytułowanej "Homo Sacer", z którą mają utworzyć tetralogię (do tej pory ukazały się trzy części, przy czym druga złożona jest z dwóch osobnych projektów: "Stan wyjątkowy" oraz "Królestwo i chwała").

Publikacja ukazała się dzięki wsparciu finansowemu Włoskiego Instytutu Kultury w Krakowie

Giorgio Agamben - (urodzony w 1942 r.) filozof włoski, jeden z najwybitniejszych współczesnych myślicieli. Wykłada w L'Instituto Universitario di Architettura w Wenecji. Jest autorem dwudziestu książek, z których najsłynniejsza to "Homo Sacer. Suwerenna władza i nagie życie" (wydanie polskie 2008). W 2006 roku otrzymał prestiżową nagrodę Prix Européen de l'Essai Charles Veillon. Początkowo jego zainteresowania obejmowały kulturę średniowiecza, poetykę, językoznawstwo, literaturę i filologię. Bardzo szybko jednak zaczął zajmować się filozofią polityczną. Największy wpływ na jego studia polityczne mieli: Walter Benjamin (którego dzieła zebrane wydał w języku włoskim), Hannah Arendt, Michel Foucault oraz Carl Schmitt. Po polsku ukazały się następujące dzieła Agambena: "Profanacje" (2006), "Co zostaje z Auschwitz", "Wspólnota, która nadchodzi" (obydwie w 2008).