Opis książki

Józef Stalin Stalin Józef Wissarionowicz, właściwie Josif Wissarionowicz Dżugaszwili (1878–1953), Gruzin, działacz polityczny, przywódca ZSRR. Studiował 5 lat w seminarium duchownym w Tyflisie (Tbilisi). Od 1898 związany z rosyjską socjaldemokracją. W sporach wewnątrzpartyjnych opowiadał się po stronie bolszewików. 1[zasłonięte]906-19 kierował bolszewickimi tzw. akcjami ekspropriacyjnymi (napady na banki, transporty pieniędzy itp.) na Zakaukaziu. 1[zasłonięte]908-19 kilkakrotnie aresztowany i zsyłany na Syberię (uciekał). 1912 członek Komitetu Centralnego Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji (bolszewików).

Po rewolucji lutowej redaktor "Prawdy". Jeden z organizatorów rewolucji październikowej, poparł W.I. Lenina w sporze dotyczącym zawarcia pokoju brzeskiego 1918. Komisarz ludowy ds. narodowości 1[zasłonięte]917-19. Komisarz ludowy kontroli państwowej 1[zasłonięte]919-19.

W czasie wojny domowej w Rosji (1[zasłonięte]918-19) komisarz szeregu frontów.

Od kwietnia 1922 sekretarz generalny Rosyjskiej Komunistycznej Partii (bolszewików). Po śmierci Lenina faktyczny dyktator ZSRR. W walce o władzę wyeliminował kolejno: L.D. Trockiego przy pomocy G.J. Zinowjewa i L.B. Kamieniewa, tych ostatnich przy pomocy grupy N.I. Bucharina, wreszcie Bucharina.

1[zasłonięte]929-19 kierował procesem kolektywizacji rolnictwa i przyspieszonej industrializacji, którym towarzyszyła klęska głodu (pochłonęła miliony ofiar) oraz masowe zbrodnie i represje wobec wszystkich warstw społecznych i narodowości.

W październiku 1934 zainspirował morderstwo S.M. Kirowa, które stało się pretekstem do wymordowania elity partyjnej i wojskowej podczas wielkich czystek. Ideologicznym uzasadnieniem terroru lat 30. była sformułowana przez Stalina teza o zaostrzaniu się walki klasowej w miarę postępów budowy socjalizmu. Przez Międzynarodówkę Komunistyczną Stalin wywierał także przemożny wpływ na światowy ruch komunistyczny.

1939 zainicjował zbliżenie z III Rzeszą, którego rezultatem było zagarnięcie w 1939 przez ZSRR wschodnich terenów Polski oraz Estonii, Łotwy, Litwy, wschodniej Rumunii i Karelii (1940). Po agresji Niemiec na ZSRR w 1941 Stalin związał się sojuszem z Wielką Brytanią, a następnie z Stanami Zjednoczonymi. Podczas konferencji w Teheranie (1943), Jałcie (1945) i Poczdamie (1945) wywierał decydujący wpływ na ich postanowienia, rozszerzając systematycznie radziecką strefę wpływów i ustanawiając rządy komunistyczne w krajach Europy Wschodniej.
W 1945 otrzymał tytuł generalissimusa i bohatera ZSRR. Jego metody - terror, represje, morderstwa polityczne były stosowane we wszystkich krajach bloku komunistycznego.

Zmarł w niejasnych okolicznościach. Stalin był twórcą najbardziej ludobójczego, obok hitleryzmu, systemu XX w., wprowadził dyktatorski kult własnej osoby. Doprowadził ZSRR do statusu supermocarstwa. Jego politykę częściowo skrytykowano podczas XX Zjazdu KPZR w 1956. Rozpoczęta wówczas powierzchowna destalinizacja (ograniczana do demaskowania tzw. kultu jednostki) miała służyć utrwaleniu rządów nomenklatury partyjnej i trwała do końca istnienia KPZR i ZSRR.

W zestawie:
Tom I: 1[zasłonięte]901-19 (438 s., 1949 r.).
Tom II: 1[zasłonięte]907-19 (430 s., 1949 r.).
Tom III: 1917 marzec-październik (438 r., 1951 r.).
Tom IV: Listopad 1[zasłonięte]917-19 (496 s., 1951 r.).
Tom V: 1[zasłonięte]921-19 (452 s., 1950 r.).
Tom VI: 1924 (430 s., 1951 r.).
Tom VII: 1925 (424 s., 1950 r.).
Tom VIII: 1926 styczeń-listopad (410 s., 1950 r.).
Tom IX: Grudzień 1926-lipiec 1927 (380 s., 1951 r.).
Tom X: 1927 sierpień-grudzień (403 s., 1950 r.).
Tom XI: 1928-marzec 1929 (394 s., 1951 r.).
Tom XII: Kwiecień 1929-czerwiec 1930 (399 s., 1951 r.).
Tom XIII: Lipiec 1930-styczeń 1934 (430 s., 1951 r.).
Józef Stalin: Krótki życiorys (235 s., 1949 r.).

Uwagi:

Oprawa tomów nieznacznie wytarte i poplamione. Brzegi stron zakurzone. Strony pożółkłe.