Stań przy mnie (Stand by Me) reżyseria: Rob Reiner występują:Bradley Gregg, Bruce Kirby, Casey Siemaszko, Corey Feldman, Gary Riley, Jason Oliver, Jerry O'Connell, John Cusack, Kiefer Sutherland, Marshall Bell, Matt Williams, Richard Dreyfuss, River Phoenix, Scott Beach, Wil Wheaton, William Bronder

Grupa przyjaciół z niewielkiego prowincjonalnego miasteczka w amerykańskim stanie Oregon postanawia odnaleźć zaginionego kolegę. Wrażliwy Gordie (Wil Wheaton), twardziel Chris (River Phoenix), ekscentryczny Teddy (Corey Feldman) i strachliwy Vern (Jerry O'Connell) marzą, by wszyscy uznali ich za bohaterów. Wyruszają na dwudniową wyprawę, w czasie której poznają swoje prawdziwe oblicza. Póki co chcą uchodzić za luzaków, palą więc papierosy, przechwalają się i przeklinają ile dusza zapragnie. Gdy napotkają na swej drodze bandę chuliganów, odkryją w sobie wewnętrzną siłę, której istnienia nawet nie podejrzewali. Stań przy mnie to niepowtarzalna, pełna humoru opowieść o przyjaźni i dojrzewaniu, oparta na noweli Stephena Kinga. Obok młodych aktorów w filmie gra Richard Dreyfuss. Urodził się w nowojorskim Brooklynie jako syn adwokata. Za młodu udzielał się aktorsko w lokalnej Wspólnocie Żydowskiej. Po latach wspomina: „Nie pamiętam, żebym kiedykolwiek nie chciał być aktorem”. W latach siedemdziesiątych sporo występował na deskach Broadwayu. W kinie początkowo grywał niewielkie role, co nie znaczy, że nieważne – zabłysnął na przyklad jako legendarny, bezlitosny gangster Babyface Nelson w Dillingerze. George Lucas dał mu w 1973 rolę w Amerykańskim Graffiti. Prawdziwą popularność przyszła wraz z rolą w Szczękach, gdzie pierwsze skrzypce grali rekin-ludojad oraz Roy Scheider; ale i jego dostrzeżono. Na planie Szczęk Dreyfuss na dobre zaprzyjaźnił się ze Stevenem Spielbergiem. Grał w wielu jego kolejnych filmach, począwszy od bardzo kasowych Bliskich spotkań trzeciego stopnia, gdzie jako główny bohater dostąpił zaszczytu kontaktu z obcą cywilizacją. W tym samym roku otrzymał Oscara oraz nagrodę Brytyjskiej Akademii Filmowej za występ w komedii The Goodbye Girl. Nie mogąc poradzić sobie ze sławą, we wczesnych latach osiemdziesiątych szukał ucieczki w narkotykach. W 1982 został aresztowany za posiadanie kokainy. Trafił na leczenie do ośrodka odwykowego, i ponoć tylko to uratowało mu życie. Choć w kinie lat osiemdziesiątych był praktycznie niewidoczny, w następnej dekadzie powrócił. Zmienił się – posiwiał, znacznie się postarzał. Przestał być buntownikiem. W 1995 uzyskał nominację do Oscara za rolę w Symfonii życia, gdzie zagrał nauczyciela muzyki prowadzącego karierę głuchego syna. W latach 1982-93 trwał w małżeństwie z Jeramie Rain. Potem jeszcze dwukrotnie żonaty. Ma trójkę dzieci.