„Splinter Cell: Pandora Tommorow” to kontynuacja hitowej gry akcji, która swą premierę miała w 2003 roku. Po raz kolejny mamy możliwość wcielenia się w postać superagenta Sama Fishera, członka grupy zwanej Third Echelon, tajnej komórki organizacji NSA (National Security Agency). Gra równolegle ukazała się na wszystkie popularne platformy.
Tym razem główny bohater musi powstrzymać pewnego szaleńca, który planuje zagrozić światu bronią biologiczną. W przeciwieństwie do pierwszej części, w której kampania singleplayer koncentrowała się raczej na niewielkich, zamkniętych pomieszczeniach tym razem przeważają misje rozgrywane pod gołym niebem. Sam trafia między innymi do Indonezji. Z racji specyfiki terenu może bezproblemowo wymijać strażników korzystając między innymi z wysokich zarośli. Inne ciekawe plansze obejmują między innymi pędzący pociąg czy też ulice Jerozolimy. Autorzy gry w sumie przygotowali osiem zróżnicowanych i rozbudowanych plansz. Poziom trudności został jednak nieznacznie obniżony, szczególnie w przypadku wybrania domyślnego trybu zabawy.
Przebieg rozgrywki pozostał w dużym stopniu niezmieniony. Sam Fisher w dalszym ciągu powinien przez znaczną część gry pozostawać w ukryciu. Musi przy tym uważać na okolicznych strażników, różnorakie systemy bezpieczeństwa (kamery, lasery, stacjonarne działka itp.) czy też wyjątkowo dobrze ukryte pułapki (miny, linki podczepione do granatów itp.). Z pomocą przychodzi cała masa nowoczesnych gadżetów. Sam może przede wszystkim korzystać z gogli, które przez cały czas ma na głowie. Nie mniej przydatne są takie obiekty jak chociażby linka z podczepioną kamerą, dzięki której można badać co znajduje się po drugiej stronie drzwi czy też mikrofon umożliwiający podsłuchiwanie rozmów na odległość. Fisher korzysta głównie z wyciszonych broni. Karabin SC20K umożliwia wystrzeliwanie wielu typów pocisków. Namierzonego przeciwnika można na przykład chwilowo ogłuszyć. Napotykanych strażników zabija się, usypia a nawet (w niektórych miejsach) przesłuchuje. Warto jest też badać ich ciała, można bowiem odnaleźć cenne klucze czy też dodatkowe uzbrojenie.
Wachlarz zachowań głównego bohatera poszerzył się między innymi o manewr SWAT, dzięki któremu można ominąć otwarte drzwi bez zwracania na siebie niepotrzebnej uwagi. Sam może również gwizdać dzięki czemu odwraca uwagę wybranych wartowników. Multiplayer umożliwia prowadzenie rozgrywki maksymalnie czterem osobom. Zawodnicy dzielą się na dwie ekipy: szpiegów i strażników. Wybór ten odgrywa kluczową rolę. Przykładowo, strażnicy mogą obserwować okolicę wyłącznie z perspektywy pierwszej osoby, ale dysponują za to wyposażeniem ułatwiającym namierzenie członka przeciwnej drużyny. Multiplayer obsługiwany jest przez system Xbox Live!.
Oprawa wizualna gry prezentuje nieco wyższy poziom od pierwszej części. Cienie są jeszcze bardziej realistyczne a animacja głównego bohatera szczegółowo oddana. Na uwagę zasługuje również dynamiczny soundtrack.
