Sonatina została skomponowana w roku 1946 i dedykowana francuskiemu Trio Daraux. Jako ciekawostkę można przytoczyć fakt, że temat fagotu z III części Sonatiny Spisak użył ponownie w I części Concerto giocoso na orkiestrę kameralną (1957). Utwór utrzymany jest w charakterystycznym dla Spisaka stylu neoklasycznym. Kompozytor w interesujący sposób wykorzystał możliwości brzmieniowe oraz artykulacyjne instrumentów dętych. Ciekawe współbrzmienia i zróżnicowany charakter poszczególnych części sprawiły, że Sonatina bez wątpienia jest jednym z najpopularniejszych dzieł kompozytora, chętnie wykonywanym na koncertach. Doczekała się też kilku wydań płytowych.
MACIEJEWSKI, Roman - Kwintet
obsada |
flet, obój, klarnet, róg, fagot |
postać wydania |
partytura i głosy |
ISMN |
979[zasłonięte][zasłonięte]15075 |
ilość stron |
40+16+12+16+12+12 |
redakcja |
Marcin Kowalczyk, Katarzyna Kucia, Jadwiga Kubieniec |
okładka |
Małgorzata Flis |
Kwintet powstał w Los Angeles w 1971 roku na prośbę studentów kompozycji, których Maciejewski żartobliwie określał jako „beznadziejnie usidłanych w świecie dwunastu dźwięków”. Kwintet miał pokazać, że dodekafonia, choć odrzuca zasady klasycznej harmonii, jako technika może zostać wykorzystana do napisania brzmiącej tonalnie kompozycji. Ten neoklasyczny utwór czerpie inspiracje z polskiego folkloru, a także amerykańskiego jazzu. Maciejewski opisał go tak: „Kwintet” ten będzie w formie podwójnych wariacji na temat „Oj chmielu, chmielu” i szeregu 12 dźwięków, potraktowanych nader romantycznie z dość dużą podwójną fugą jako finał.