Sonatina została skomponowana w roku 1946 i dedykowana francuskiemu Trio Daraux. Jako ciekawostkę można przytoczyć fakt, że temat fagotu z III części Sonatiny Spisak użył ponownie w I części Concerto giocoso na orkiestrę kameralną (1957). Utwór utrzymany jest w charakterystycznym dla Spisaka stylu neoklasycznym. Kompozytor w interesujący sposób wykorzystał możliwości brzmieniowe oraz artykulacyjne instrumentów dętych. Ciekawe współbrzmienia i zróżnicowany charakter poszczególnych części sprawiły, że Sonatina bez wątpienia jest jednym z najpopularniejszych dzieł kompozytora, chętnie wykonywanym na koncertach. Doczekała się też kilku wydań płytowych.