Humoreska na fortepian powstała około roku 1943, podczas pobytu Michała Spisaka we Francji, w miejscowości Voiron. W utworze dominuje element popisowy, widoczny zarówno w warstwie technicznej, jak i w migotliwej muzycznej narracji. Przebiegi gamowe, wirtuozowskie pasaże, przeplatane są fragmentami akordowymi, a odczucie nieustannej zmienności potęguje rytmiczna ruchliwość oraz szeroki wachlarz zastosowanych środków dynamicznych i artykulacyjnych. Kompozytor zasadę kontrastu zrealizował również w warstwie formalnej – wprowadzając w środku utworu krótką, uspokajającą część w tempie andante. Zygmunt Mycielski – polski publicysta i kompozytor – dostrzegł w Humoresce nawiązania do twórczości Prokofiewa i Strawińskiego, a jednocześnie określił ją jako utwór tchnący świeżością inwencji kompozytorskiej.