Film pojawił się w kinach niedługo po tym, jak gościły tam prześmiewcze obrazy wojny - M.A.S.H. i Paragraf 22. Patton mimo pewnych akcentów pacyfistycznych należy do klasycznych, batalistycznych dramatów, w których wyraźnie widać fascynację teatrem wojny. To portret jednego z wojskowych geniuszy XX wieku - generała George'a Pattona. Poznajemy go w czasie kampanii przeciwko Rommelowi w Afryce Północnej w 1943 roku. Miłośnik historii, niezwykle inteligentny strateg, dzięki swojemu niewyparzonemu językowi i ekscentrycznemu stylowi bycia popada w konflikt z generalicją. Po zdobyciu Sycylii zostaje odsunięty, by powrócić po operacji D-Day i poprowadzić amerykańskie oddziały w zwycięskim pochodzie przez Europę. Film Patton to jeden z najgłośniejszych tytułów 1970 roku, jak pisała ówczesna krytyka - "triumf obiektywizmu i historycznego dramatu", obsypany deszczem Oscarów (skandalem było nie przyjęcie nagrody przez Scotta za najlepszą rolę męską),. Do dzisiaj film robi wrażenie realistyczną inscenizacją scen batalistycznych, precyzyjną reżyserią, czy zwartymi pomysłami scenarzystów (jednym z nich był sam Francis Ford Coppola). Główny ciężar spoczywał jednak na barkach aktora George'a C. Scotta, który stworzył wręcz obezwładniającą postać generała. Śmiem twierdzić, że żaden inny aktor nie potrafiłby lepiej oddać energii, fanatyzmu i wyjątkowości Pattona. Naprawdę wielka szkoda, że później nie dano mu szansy właściwie wykorzystać jego talentu i pozostał on właściwie aktorem jednej roli.