Sonety Krymskie - cykl 18 sonetów stanowiących opis podróży Adama Mickiewicza na Krym, opublikowany w 1826 razem z cyklem wierszy miłosnych (tzw. sonety odeskie) jako Sonety. Cykl ten jest również wyrazem zainteresowań Mickiewicza Wschodem. Zainteresowania te były bardzo popularne wśród studentów Uniwersytetu Wileńskiego, wielu studiowało orientalistykę w Petersburgu. Poeta, przymusowo przebywający w Rosji, opuścił Odessę i wybrał się na wycieczkę, która okazała się wyprawą do innego świata, pierwszym wtajemniczeniem twórcy właśnie w Orient. Sonety krymskie są opisem orientalnej przyrody i kultury Wschodu oraz ukazują rozpacz poety - pielgrzyma, wygnańca stęsknionego za ojczyzną, z której wygnała go przemoc wroga. Podmiot liryczny wypowiada się zazwyczaj w pierwszej osobie liczby pojedynczej, innym razem przeżycia podróżnika przedstawia bezstronny narrator. Spotyka on mieszkańca Krymu - księcia arabskiego Mirzę, który uosabia muzułmańską religię, kulturę, a także mowę tatarską i turecką. Sonety krymskie I. Stepy Akermańskie II. Cisza morska III. Żegluga IV. Burza V. Widok gór ze stepków Kozłowa VI. Bakczysaraj VII. Bakczysaraj w nocy VIII. Grób Potockiej IX. Mogiły haremu X. Bajdary XI. Ałusza w dzień XII. Ałusza w nocy XIII. Czatyrdah XIV. Pielgrzym XV. Droga nad przepaścią w Czufut-Kale XVI. Góra Kikineis XVII. Ruiny zamku w Bałakławie XVIII. Ajudah