Roślina przypomina pokrojem drzewo, należy z rodziny
Asparagaceae, obecnie w naturze występuje bardzo rzadko.
Mimo ze może żyć od 7 do 9 tysięcy lat, wzrost smokowca
jest powolny - po ok. 10 latach osiąga wysokość 1 m.
Na Maderze i wyspach Kanaryjskich rośnie ich
zaledwie kilkaset egzemplarzy.
Kiedy roślina jest młoda nie tworzą się na niej żadne
rozgałęzienia, po około 10-15 lat przestaje rosnąć i wydaje
pierwszy raz słodko pachnące kwiaty w kolorze
biało-zielonym, które nastepnie przekształcają się
w nieco mniejsze od wiśni, pomarańczowo-brązowe owoce.
Po tym jak zakwita, pień rozgałęzia się na dwa, po kolejnych
10 lub 15 latach znowu powtarza się ten sam proces,
ponieważ tak jak drzewa nie wytwarza słojów, jej wiek
można okreslić tylko po rozgałęzieniach. Liście układaja się
na kształt parasola, są niebiesko-zielone, długie, szablowate.
Roślina jest niezbyt trudna do uprawy, wymaga jasnego,
ale nie mocno nasłonecznionego stanowiska
oraz przepuszczalnej i żyznej ziemi. Lubi wysoką temperaturę
od 18-21 °C, nie lubi zimnych przeciągów i bardzo wilgotnej,
nieprzepuszczalnej ziemi.
Dla ludu Guanczów, pierwszych znanych mieszkańców
Wysp Kanaryjskich, "drzewo" posiadało właściwości magiczne
- po skaleczeniu drzewa wypływa "krew" - spowodowane
jest to faktem, że po nacięciu kory lub liści, wypływająca
żywica, utleniając się, przyjmuje czerwonawy kolor
i jest nazywana smoczą krwią. Zachowały się opisy okazu
który rósł na Teneryfie, Humboldt widział
go w czasie swojej wizyty. Roślina osiągneła około 21 m
wysokości i miała 14 m w obwodzie, jej wiek
oszacowano na ponad 6000 lat. W środku pnia było
naturalne pęknięcie, w powstałej komorze lud Guanczów
urządził małą świątynie, roślina była uważana
za świetą przez tamtejszych mieszkańców.
Niestety drzewo zostało zniczczone przez burzę w 1868 roku.
Nazwa tego unikatowego "drzewa" ma mityczne pochodzenie,
wiąże się z jedenastą pracą Herculesa, który miał przynieść
trzy złote jabłka z ogrodu Hesperyd, strzeżone przez smoka
Landona. Herkules zabił Landona, a na jego krwi spływającej
do ziemi, zaczeły wzrastać "smocze" drzewa. Od tego czasu
przy nacięciu rośliny wydzielają smoczą krew.
W prehistorycznych jaskiniach grobowych znaleziono
rysunki wykonane żywicą, w tym czasie była
też używana do balsamowania. Żywica jest palna i stosuje
się ją od wieków do sporządzania rytualnych kadzideł.
W średniowieczu była cenniejsza niż złoto
i poszukiwana przez alchemików. W XIX Wieku była
powszechnym dodatkiem do past do zębów, ponieważ
uważano że utrzymuje w zdrowiu zęby i dziąsła.
Dawniej w Chinach używano powszechnie barwnika z tej
rośliny, obecnie jest stosowany jako lakier do barwienia
skrzypiec. Żywicy używa się jej w magii rytualnej,
jest utożsamiana z mocą Marsa. Sporządza się z niej magiczny
atrament, służący do tworzenia talizmanów i pieczęci.
Właściwości lecznicze:
Tradycyjnie żywica jest uważana za panaceum.
W medycynie ludowej, smoczej krwii używa się jako środka
do przemywania, gojenia ran i tamowania krwawienia.
Jest używany wewnętrznie na owrzodzenia jamy ustnej,
gardła, żołądka i jelit, czerwonkę, biegunkę, wirusy
układu oddechowego i żołądka, choroby skóry, bóle
w klatce piersiowej, krwawienie po porodzie, wewnętrzne
urazy i nieprawidłowości miesiączkowania, do obniżenia
gorączki. Jest używana również jako olejek do ciała.
Cena za sztukę na Kup Teraz
dotyczy 7 nasion.
(Kiełkowalność ok. 40%.)
H I S T O R I A P R Z E D M I O T U panaceum u oddechowy skóra gorączka prob. skórne wrzody wieloletnia pokojowa ozdobna w donicy na balkon zimozielone egzotyczne drzewo kadzidło kosmetyka pachnące kwiaty rytuały talizmany czary uroki zone 9 zone 10 zone 11
