Jeden z oryginalnych zestawów figurek Smurfs.
Smerfy to przemiłe ludziki żyjące w jednym z europejskich lasów, stworzone w 1958 roku przez belgijskiego rysownika komiksowego Peyo.

Smerfy - niebieskie ludziki o budowie ciała podobnej do człowieka, wzrostu trzech jabłek, ale posiadają proporcjonalnie większe głowy i wydatne nosy oraz krótkie zaokrąglone ogonki. Ubierają się w białe spodenki połączone z butami, z wycięciem na ogonek, oraz białe czapki frygijskie. Pod czapką nie posiadają włosów na głowie z wyjątkiem smerfetki. Smerfy uzyskują pełnoletność w wieku 120 lat i są nieśmiertelne dzięki Kamieniowi Długowieczności zakopanemu pod ich wioską.
Figurki posiadają ruchome rączki oraz obrotowe główki.

Wymiary:
smerf: ~3,5 x ~4,5cm, wysokość: ~5,5cm
opakowanie: 16,5 x 12,5 x 3,5cm

 

Papa Smerf - 542 lata (niektórzy powiadają, że wygląda na 530), posiadający wielką białą brodę, czerwoną czapkę i spodnie. Papa Smerf, jako najmądrzejszy i prawie najstarszy ze wszystkich smerfów, oficjalnie pełni funkcję przywódcy wioski. Zajmuje się magią i posiada księgę zaklęć, używa jej bardzo często - zazwyczaj do obrony innych Smerfów, ale nigdy w niecnych celach. Często zajmuje się Smerfusiem i smerfikami. W krytycznych sytuacjach zawsze mówi "O Wielki Smerfie!!!". W komiksach był o wiele bardziej nerwowy i często tracił cierpliwość (gdy np. Śpioch wymigiwał się od pracy), ale z czasem złagodniał.

Smerf Ważniak - jako jedyny nosi okulary. Przemądrzały i apodyktyczny, chyba jedyny smerf niezbyt lubiany przez resztę mieszkańców. Stara się wszystkim narzucić swoje zdanie, chociaż z drugiej strony zawsze podpiera się autorytetem Papy Smerfa (Papa Smerf zawsze powtarza, że...) i często donosi mu na inne smerfy. Pisze książki. Zawsze są to tomy z serii "Złote myśli Smerfa Ważniaka" lub opowieści opiewające spryt i mądrość ich autora. Znak charakterystyczny: okulary, które nadają mu wygląd kujona. Często cierpliwość smerfów dla Ważniaka się wyczerpuje, a wtedy dosłownie wylatuje on z wioski z charakterystycznym okrzykiem "yyyyy!", lądując nieopodal na głowie: bez większej szkody dla niego, z wyjątkiem pogiętych okularów.

Smerf Pracuś - dyryguje wszystkimi pracami w wiosce. Uwielbia robić wynalazki, które nie zawsze się udają. Za uchem nosi ołówek (na wypadek, gdyby akurat musiał zapisać nowy, genialny projekt). Pracuś to lokalny wynalazca, cały czas spędza na budowaniu nowych urządzeń, które maja pomóc innym w pracy. Wszelkiego rodzaju budowle, podnośniki, spychacze itp. są właśnie jego konstrukcji. To prawdziwa złota rączka...

Smerfetka - najbardziej czuła i wrażliwa ze wszystkich smerfów. Jej hobby to hodowla kwiatów. Uwielbia podlewać je nucąc pod nosem. W każdej sprawie kieruje się sercem. Swoją inteligencją łamie także stereotyp "głupiej blondynki". Stworzona przy użyciu magii i alchemii złego czarodzieja - Gargamela. Smerfetka służyła jako narzędzie zemsty, gdyż Gargamel liczył na to, że złamie smerfom serca, jej celem było po prostu szpiegowanie smerfów. Gargamel stworzył ją, by czyniła zło, jednak po krótkim czasie "zaraziła się" ona dobrocią smerfów i przeszła na ich stronę. Początkowo miała czarne włosy i nie była specjalnie atrakcyjna, jednak dzięki operacji chirurgicznej Papy Smerfa, przemieniła się w blond piękność.

Smerf Poeta - ma duszę artysty. Jednak kiedy zaczyna czytać swoje wiersze, inne smerfy uciekają z powodu nie wrażliwości na piękno poezji. Zawsze nosi ze sobą czerwone pióro i kawałek pergaminu. Pisze wiersze na wszelakie okazje, które oddają akurat atmosferę chwili. Wena twórcza potrafi go napaść w każdym momencie, wtedy momentalnie zaczyna tworzyć nowy wiersz, poemat czy ode. Na każdą imprezę wymyśla okolicznościowy wiersz...