Scolopendra paskowana
Oferowane osobniki maja ok 9-10 cm, świetnie nadają się na pierwszego pupila, ponieważ są łatwe w hodowli, nie sprawiają kłopotów z przyjmowaniem pokarmu. Oferowane osobniki są zdrowe i żywią się wszystkim co napotkają na swej drodze.
Jest to zwierzak bardzo drapieżny. Nie wspina się po szybach, odznacza się dużą szybkością i efektywnością polowania.
Wszelkie pytania proszę kierować na : gg[zasłonięte]83375 lub 781 [zasłonięte] 296, 784 [zasłonięte] 256
Mega okazja kupujesz skolopendrę za 30zł !!!
Real foto jednego z oferowanych osobników
Poniższy opis został zapożyczony ze strony www.terrarium.com.pl
Scolopendra cingulata jest największą i najmasywniejszą skolopendrą zamieszkującą Europę. Jest również najpopularniejszym gatunkiem w handlu. Dorosłe osobniki dochodzą zazwyczaj do 14cm długości, choć azjatyckie populacje potrafią osiągnąć nawet 17cm długości i 14mm grubości. Jest ona zwierzęciem nokturalnym, czyli jej największa aktywność przypada na późny wieczór oraz noc. Nie lubi ostrego światła, ucieka od niego. Można je spotkać pod wszelakiego rodzaju skałami, kamieniami, gruzem, gdzie kryją się przed słońcem. Występuje bardzo wiele odmian barwnych, między innymi najpopularniejsza hiszpańska z pomarańczową głową, wraz ze szczękonóżami, pomarańczowo-zielonym grzbietem i żółtymi nogami, spotykamy również osobniki z głową wraz z grzbietem oliwkowo-zielonej barwy przechodzącej w brąz ku końcowi tułowia, czułki mogą być niebieskie. Również coraz popularniejsze są odmiany z czarnym karapaksem, pochodzą one najczęściej z rejonów Turcji, Afryki północnej, czy rejonów Krymu. W Izraelu możemy znaleźć bardzo rzadką odmianę cechującą się czarnym karapaksem oraz wręcz fluorescencyjnymi czerwonymi nogami. Budowa Czułki, czyli tzw. anteny zbudowane są z 17-18, maksymalnie 22 odcinków (tzw. antenomery), z czego zawsze 6 pierwszych jest połyskująca, a dokładniej praktycznie nie ma na sobie włosków przez co inaczej odbija światło. Po spodniej stronie ostatniej - terminalnej pary nóg możemy zobaczyć dwa kolce ułożone środkowo, jeden za drugim, jest to cecha istotna przy oznaczaniu odłowionego osobnika. Warunki naturalne Scolopendra cingulata jako jeden z niewielu gatunków skolopendr zamieszkuje Europę południową - wzgórza oraz góry Hiszpanii, Francji, Włoch, Grecji, a także Afryka płn. Praktycznie cały rejon śródziemnomorski. Preferuje suche biotopy o umiarkowanej wilgotności. Żywienie Dorosłe skolopendry karmimy świerszczami, karaczanami, mącznikiem, itp. Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć iż często osobniki z odłowu (praktycznie wszystkie osobniki w handlu) często odmawiają przyjmowania pokarmu, jeśli głodówka się przedłuża proponuję karmić przymusowo - karaczanem/świerszczem w pęsecie tak długo drażnić skolopendrę, aż ta zaatakuje i wbije kły w ofiarę, to powinno pomóc. Młode osobniki natomiast karmimy małymi świerszczami, larwami mącznika młynarka, pinkami, itp. Ciekawostki W przeciwieństwie do ich tropikalnych kuzynów z rodzaju Scolopendra, ta niewielka śliczna skolopendra charakteryzuje się umiarkowaną siłą jadu. Z powodu ich wielkości, oraz łatwości w zdobyciu są najczęstszym spotykanym gatunkiem w hodowli. Większe nie zawsze oznacza lepsze, S. cingulata jest jednym z najlepszych gatunków dla początkujących. Scolopendra cingulata var. obscuripes jest wariacją spotykaną tylko na pustyni Sinai, na pograniczu Syrii, Jeruzalem oraz Palestyny; cechuje się wyjątkowo pięknym ubarwieniem, młode głowę, segment zagłowowy oraz segment terminalny mają koloru czerwonego, reszta ciała jest w intensywnych, niebieskich barwach, z wiekiem głowa oraz pierwszy segment brązowieje, reszta ciała jest jaśniejsza - brązowa / żółta z bardzo wyraźnym paskowaniem na końcach każdego tergitu (tzw. 'banded form'). Czułki oraz terminalne kończyny koloru żółtego lub czerwonego. Scolopendra cingulata var. hispanica - jest to nieoficjalna nazwa, tak możemy określić formę barwną S. cingulata w tonacji oliwkowo-zielonej, czasem aż do czarno-zielonej spotykanej w Hiszpanii. Odmiany barwne Scolopendra cingulata z racji bardzo rozległego areału posiada wiele odmian barwnych. Usystematyzowanie ich jest rzeczą bardzo trudną, gdyż nie można przypisać jednej odmiany barwnej do jednego regionu występowania, a jedynie zakreślić granice pojawiania się danej odmiany barwnej, które zresztą się zazwyczaj nakładają. W samym basenie śródziemnomorskim możemy wyróżnić kilka podstawowych form barwnych;
Rozmnażanie Od czasu do czasu w hodowli trafiają się zapłodnione samice. Składają one jajka ale najczęściej zostają one zjedzone przez zaniepokojoną matkę lub pleśnieją, bardzo dobrze opisuje to zdanie znalezione na jednym z zagranicznych for terrarystycznych - "50% of females in captivity eat the eggs, no matter what you do!". Samca aktywnie opiekuje się jajkami, chroni je trzymając je między nogami i troskliwie czyści, aby żadne nie zapleśniało. Jeśli już Twoja samica złoży jaja to najlepszy rozwiązaniem będzie... zostawić ją w świętym spokoju. Nawet najmniejszy hałas, głośna impreza u sąsiadów może sprowokować samicę do zjedzenia jaj lub młodych. Jeśli samica jest wyjątkowo spokojna można spróbować nakarmić ją martwym pokarmem podanym na pęsecie prosto pod głowę. Jeśli chcemy dopuszczać dwa osobniki w warunkach sztucznych, to konieczne jest zimowanie - trwa ono około dwóch tygodni, trzymamy zwierzęta w temperaturze kilku stopni, stymuluje to rozpoczęcie przez zwierzęta cyklu godowego.
Temperatura i wilgotność Temperatura w dzień 22-28°C, w nocy 12-18°C. Wilgotność powietrza 50-70%. Terrarium Terrarium o podstawie 15x30 w zupełności powinno wystarczyć dorosłemu osobnikowi. Wysokość nie jest najważniejsza, pamiętać jednak należy iż skolopendry potrafią się znakomicie wspinać po silikonie w rogu terrarium. Konieczne jest więc zabezpieczenie terrarium od góry. Osobiście polecam faunaboxy albo wszelakiej maści pojemniki na żywność, tzw. 'sałatkoboxy' nie są polecane dla skolopendr - prędzej czy później wygryzie się ona na wolność. Podłoże powinno być suche, doskonale nadaje się sucha ziemia znaleziona pod domem. Możemy ją po części wymieszać z torfem odkwaszony bądź włóknem kokosowy w proporcji 3 do 1, można dodać również piasku czy wermikulitu. Stałym elementem wystroju powinno być poidełko. Powinna być również kryjówka, na przykład kawałek kory dębowej, kamień. Wystrój uzupełniamy wedle uznania, możemy dodać roślinki (np. Sphangum, Scindapsus).
