Płyta IDEALNA !!!
Nowa, nieużywana, nieskazitelna. Bez najmniejszych wad, bez najmniejszych rys, bez zagnieceń poligrafii, bez jakichkowlwiek odcisków palców na poligrafii bądź krążku.
Egzemplarz mega kolekcjonerski.Edycja – plastikowe etui.
Etui bez rys.Folia z paskiem samoprzylepnym.
Eclectic, 2006
Lista utworów:
1. Living In Sin (4:39)2. Tell Me (4:37)3. Marsha (7:18)4. Country Aire (2:15)5. All Alone (8:11)6. Night Time (5:32)7. Concerto Grosso (Take Heed) (0:29)8. (Going Down This) Highway (4:14) 9. Tell Me (single version - bonus track) (3:58)10. Better Be Blind (bonus track) (3:00)
Muzycy biorący udział w nagraniu:
- Thomas Crimble (bass, mellotron, vocals)- Bob James (guitar, saxophone, flute, vocals)- Krzysztof Juskiewicz (organ, piano, harpsichord, mellotron, vocals)- Alvin Pope (drums, percussion)
Skin Alley to jeden z wielu zespołów, które powstały w Anglii na przełomie lat 60 i 70 i tworzyły szeroko pojęty rock progresywny. To, co szczególnie cenię w twórczości Skin Alley, to niezwykłe brzmienie. Dobrym punktem odniesienia może okazać się twórczość art-rockowej grupy Cressida, trochę też The Moody Blues. Wspaniałe połączenie brzmienia organów Hammonda, gitary, wokalu oraz okazyjnie fletu przenosi nas w łagodny, bajkowy jazz-rockowy świat.
Największy przebój w całej twórczości Skin Alley otrzymujemy już na początku pierwszej płyty Skin Alley. Living in Sin utrzymany w średnim tempie przypomina nieco za sprawą głównego motywu na flecie twórczość Jethro Tull. Ten utwór na warsztat wzięła także polska grupa Test. Zarówno nieco żywsze utwory (Marsha) jak i te bardziej intymne i tajemnicze (Tell Me, All Alone) dają wyraz niezwykłego kunsztu i wyobraźni muzyków. Dla Skin Alley każdy moment jest dobry, aby oddać się swobodnej improwizacji. Świetnymi przykładami są Night Time i Marsha. W Mother Please Help Your Child zaskakuje refren zaśpiewany na modłę staropolskiej pieśni... Bogurodzica. Na dawną zabawę dworską zabiera nas z kolei dwuminutowa miniatura Country Aire. Zespół nie zapomina także o bluesowych zagrywkach. W Highway panowie brzmią niemal jak Climax Blues Band.
Pierwsza płyta Skin Alley jest moją ulubioną płytą zespołu. W ciągu kolejnych lat Skin Alley nagrali jeszcze trzy albumy, z czego zwłaszcza To Pagham and Beyond jest utrzymany w klimacie debiutu. Polecam.
