Sztuka sakralna powstała, zanim pojawiła się sztuka świecka. Jej dzieje sięgają najdawniejszych form - obiektów, przedmiotów magicznych, muzyki, śpiewu i tańca. Ludzie tworzyli je dla pokonania wszelkich przeciwieństw i przebłagania sił nadprzyrodzonych. Najczęściej jednak termin sztuka sakralna jest stosowany w odniesieniu do sztuki chrześcijańskiej i dotyczy architektury kościelnej, rzeźby i malarstwa świątyń oraz muzyki i pieśni wykonywanych podczas liturgii. Wszystko jedno, o jakim okresie czy obszarze geograficznym mówimy - zawsze i wszędzie wiara była jedna z podstawowych inspiracji sztuki. Na przestrzeni dziejów powstało mnóstwo wspaniałych dzieł. Warto je poznać i zgłębić ich treści. Zasoby sztuki sakralnej Kościoła katolickiego w Polsce, uszczuplone tragicznymi dziejami, nie są zbyt bogate i nie pozwalają na pełny przegląd przez wieki. Dokonana tu selekcja jest na pewno subiektywna. Wybór musiał być ograniczony również objętością książki, dlatego też wiele, nawet wybitnych, zabytków trzeba było z żalem pominąć, zniekształcając charakter artystycznego krajobrazu, o którym decydują nie tylko dzieła najwyższego lotu, ale i niższej rangi. Świątynie, kościoły, klasztory kapliczki i krzyże przydrożne są dla nas symbolom więzi narodowej, miejscem otuchy i schronienia w trudnych czasach, błękitnym cza-kramem. Przede wszystkim są SKARBAMI DZIEDZICTWA NARODOWEGO. Wśród przedstawionych obiektów architektury sakralnej znajdują się m.in. rzymskokatolickie katedry, zespoły klasztorne, kościoły oraz świątynia kościoła ewangelicko-augsburskiego Wang w Karpaczu. Niektóre z nich po raz pierwszy są tak szeroko udostępnione Czytelnikom.