Jeleń olbrzymi, łoś irlandzki (Megaloceros giganteus) – gatunek wymarłego ssaka z rodziny jeleniowatych.

Zamieszkiwał w późnym plejstocenie i wczesnym holocenie od 400 tys. do 7 700 lat temu północną Europę (najwięcej jego szczątków znaleziono w Irlandii), północną Azję i północną Afrykę. Wielkością był zbliżony do łosia, osiągał ok. 2,1 m wysokości w kłębie. Posiadał poroże ponad 3-metrowej rozpiętości, ważące około 40 kg. Żywił się tym, co dzisiejsze jelenie. Z rysunków naskalnych wynika, że człowiek pierwotny często spotykał się z tym stworzeniem i polował na nie.

Ze względu na łopatowaty kształt poroża jeleń olbrzymi był uważany za bliskiego krewniaka daniela. Późniejsze badania morfologiczne i molekularne wskazały jednak na jego bliższe pokrewieństwo z jeleniem szlachetnym i wapiti. Dopiero najnowsze badania genetyczne potwierdziły, że jego najbliższym krewnym jest jednak faktycznie daniel.