Drapacz chmur to rzecz niespotykana w naszym kraju, dlatego jeśli ktoś nie posiada ciotki w Chicago, regularnie przesyłającej widokówki, tudzież nie ogląda filmów amerykańskich, ma raczej nikłą szansę go zobaczyć, a co dopiero znaleźć się w środku olbrzymiej budowli. Na szczęście istnieje firma Maxis, która wszystkim swoim miłośnikom, postanowiła zaserwować kolejny symulator, tym razem z tytułową wieżą w roli głównej.

W porównaniu z innymi grami tego typu, SimTower ma na pierwszy rzut oka raczej niewiele do zaoferowania, zaledwie kilkanaście rodzajów pomieszczeń i elementów komunikacyjnych. Pomyli się jednak ten, komu wydaje się, że dzięki temu gra będzie prostsza - jest wręcz odwrotnie. Między poszczególnymi grupami społecznymi, zamieszkującymi wieżę, zachodzą bowiem różne animozje, które nie pozwalają im w spokoju koegzystować. I tak, mieszkańcom apartamentów, oraz części hotelowej przeszkadza hałas biur. Pracownicy tych ostatnich narzekają, gdy niedaleko od ich miejsca pracy, ulokowane jest kino lub sala balowa, a te dwa udogodnienia potrzebne są z kolei rezydentom. Koło się zamyka. Ponadto, należy zadbać o sprawną komunikację pomiędzy piętrami. Drapacz chmur, jak sama nazwa wskazuje, skonstruowany jest wzwyż, a nie wszerz, dlatego też drugim ważnym problemem, z jakim będziesz się borykał, jest zaprogramowanie wind w taki sposób, aby w jak najszybszym czasie przewoziły one pasażerów, a Ci nie musieli długo czekać na korytarzu. Pół biedy, jeśli nasz nowy budynek, ma dziesięć pięter, ale co będzie się działo przy sześćdziesięciu? Ocena Twojego budynku, wyrażana jest za pomocą liczby gwiazdek (podobnie jak w hotelach), które będą Ci przyznawane za przekroczenie określonego progu liczby mieszkańców i zapewnienie innych udogodnień. Pięciogwiazdkową wieżę, uwieńczy wybudowanie na setnym piętrze katedry, wtedy też rozgrywka się zakończy. Sukces w SimTower jest trudny do osiągnięcia, ale możliwy. Wystarczy duża doza cierpliwości i dokładne analizowanie wymagań mieszkańców.

Pod względem graficznym SimTower nie zachwyca, choć trudno odmówić mu specyficznej estetyki. Dużo gorzej jest natomiast z dźwiękiem, który staje się denerwujący już po piętnastu minutach, a przecież jedna, uwieńczona sukcesem rozgrywka, potrafi trwać kilkadziesiąt razy dłużej. Mimo tych braków, SimTower potrafi na długo przyciągnąć do monitora, głównie ze względu na profesjonalne podejście do tematu i skomplikowany mechanizm, kierujący życiem tysięcy ludzi.