Miedź bierze udział w przemianach związków żelaza wpływa na rozwój i budowę anatomiczną wielu tkanek wpływa na rozwój brodawek korzeniowych roślin, zwiększa odporność na choroby grzybowe.

Miedź to pierwiastek bardzo szeroko rozpowszechniony. Jego zawartość ogólna w glebach Polski wynosi od 1 do 100 mg Cu w 1 kg gleby i jest z reguły tym niższa, im gleba jest lżejsza. Gleby organiczne i torfowe, mimo dużej ogólnej zawartości miedzi, mogą być ubogie w jej formy przyswajalne. Ujawnia się to na roślinach objawami niedoboru. Zjawisko jest spowodowane tym, że kwasy organiczne zawarte w torfie lub glebach organicznych silnie wiążą miedź (kwasy huminowe oraz krenowe, fulwokwasy itp.). Tworzą mocne związki kompleksowe, które nie są dostępne dla rośliny. Dla roślin miedź jest dostępna jedynie w formie jonu Cu 2+. Niedobór miedzi w glebie powoduje nie tylko obniżkę plonu, ale również zmniejsza zawartość miedzi w paszach, warzywach, owocach. Nawożenie roślin tym pierwiastkiem podnosi jakość plonów przez wzrost zawartości chlorofilu, karotenu i witaminy C.