SHELLAC "At action park" kaseta magnetofonowa

PRZEDMIOTEM AUKCJI JEST NOWA, NIE PRZESŁUCHIWANA (W ORYGINALNEJ FOLII) KASETA ZESPOŁU SHELLAC "At action park". ORYGINALNA - WYDANA PRZEZ TOUCH & GO.

"Shellac – zespół rockowy (trio) założony w 1992 w Evanston w stanie Illinois. Ich muzyka bazuje na twardym brzmieniu basu, gitary i perkusji oraz synchronizacji linii tych instrumentów. Ze względu na kreatywność i oryginalność ich muzyka przypisywana jest do wielu nurtów, od post punk i indie przez noise rock i math rock aż do hardcore. Utwory często zawierają niestandardowo długie jednostajne partie basu/gitary/perkusji. Rekordem jest utwór Didn't We Deserve a Look at You the Way You Really Are - trwa ponad 12 minut, a zbudowany jest wokół 4-dźwiękowej frazy basu i czterech uderzeń tom-tomu i hi-hatu. Teksty są pełne cynizmu, wrogości, jednocześnie poczucia humoru (np. Prayer to the God, Squirrel Song).

Lider, Albini, to również ceniony producent (np. płyty Nirvany In Utero). Jasne światło na jego osobę jako muzyka rzucił jako pierwszy zespół Big Black. Widać nić zgodności pomiędzy muzyką graną przez BB i Shellaca. Elementem wspólnym jest zimne, metaliczne, precyzyjnie dobrane brzmienie wydobywane z gitar robionych na zamówienie (metalowe gryfy podkreślają barwę surowych dźwięków).

Jeśli chodzi o koncerty, Shellac są nieprzewidywalni. Koncertują gdzie chcą, jak chcą i kiedy chcą. Muzycy są zajęci innymi projektami, więc na scenie można ich zobaczyć bardzo rzadko. Podobnie jest z niektórymi nagraniami, które wydawane są w bardzo ograniczonych nakładach i w zasadzie dostępne tylko w formie cyfrowej.

4 maja 2008 roku wystąpił po raz pierwszy w Polsce, we wrocławskim klubie WZ." (wikipedia)

Although he is now more well-known for his work as a producer, Steve Albini first came to prominence as the leader of Big Black and, later, Rapeman. Big Black was retired from the scene as a sign of protest against the industry (Albini steadfastly shooed away major-label pursuers), but Rapeman's limited activity seemed more a product of Albini's ever-busy schedule.

Albini returned to his own music in 1994, forming Shellac with ex-Rifle Sport drummer Todd Trainer and ex-Volcano Suns bassist Bob Weston. The "Uranus" and "Rough Gesture" singles served as preludes to the band's debut album At Action Park.

For anyone who had forgotten the abrasive, catastrophic sound of Big Black -- the true progenitors of today's noise-rock -- all it will take is the dissonant guitar attack of "My Black Ass" to put you back in your place. For a dozen seconds, Albini grinds his guitar like a butcher without pity, creating a seismic, end-of-the-world shake. The album's tone is pretty much set right here, alternately anguished, punished and on the verge of continuous collapse. Another matter altogether is the instrumental "Pull The Cup", which exudes sour, linear riffing, recalling a bit of prog-rock with a melodic theme that appears on the surface from Albini's graceless movements. "A Minute," a badly camouflaged boogie, compresses all the energy of these three rock terrorists into a more accessable format.

It is Albini's skill as a "director" that bestows Shellac's music its proliferation of pathos. On "Crow", after a long phase of suspense created by Trainer's insane, tribal drumming, the guitar lashes out, creating an irresistible crescendo. Seconds later a minimalistic coda explodes in a cluster of chords and terrifying screams. Digging between the pauses, where on songs like "Dog And Pony Show" the sound is almost cubist, all one can find are messy accumulations of musical fragments. In this way Albini is able to construct mental states that border on hallucinatory.

And what of the recitation-style vocal on "The Concept Of North?" Doesn't it belong perhaps more to the world of theater than to music? I wouldn't be surprised if Albini one day writes an opera. A feeble, obsessive strumming bordering on samba and funk introduces the monotonous riff that accompanies the delirium of "Song Of The Minerals": one octave lower, a rhythm slightly more orderly, and we would be in Pere Ubu territory, testifying to rock's undeniable genealogical heritage.

At Action Park closes with another largely instrumental song, "Il Porno Star." This time it's a little more abstract, and worthy of jamming more creative than what's normally tried in rock circles. It's this passage that removes the last doubts: Albini's new sound is far from the claustrophobic atmospheres of Big Black and Rapeman. It's more in line with what, at the time, was the new generation of noise-rock purveyors, the Unsanes, the Don Cabelleros, that "do noise" and "do it loudly." The trio offers spectacular performances, amusing itself with plenty of acrobatic jamming, with harmonies more and more colossal, with chords more and more apocalyptic. It's very much an important album in the context of the '90s post-rock explosion.

All deafening, decomposed, impossible to measure and deliberate even at its slightest moments, At Action Park obscures Albini's personality behind a curtain of absolute black. He's perhaps the only rock musician that could make sense of modern reality -- not the ethereal one, or the metaphysical one of the Greek philosophers, but the perverse world colored with our grim anxieties.

Mogę wysłać za pobraniem , wtedy koszt wysyłki wynosi 13zł. A przy wcześniejszej wpłacie na konto wysyłka kosztuje 6 zł. Istnieje możliwośc tańszej wysyłki inpostem za 5 zł - sprawdz na www.inpost.pl

Zapraszam na inne moje aukcje - wspólna wysyłka zawsze kosztuje mniej!