Rekin nigdy nie śpi,
nigdy nie odpoczywa i
nigdy nie choruje na raka!
Według pracy naukowej wydanej w 1983 r. przez dwóch badaczy ze znanego Massachusetts Institute of Technology (MIT), chrząstka rekina zawiera substancję, która powstrzymuje wzrost guzów poprzez hamowanie angiogenezy (czyli rozwoju drobnych naczyń krwionośnych dostarczającym im substancje odżywcze). Na czym polega tajemnica rekinów? Ich budowa, narządy zmysłu, rozmnażanie i odporność na choroby są prawie doskonale. W ciele nie mają żadnej kości, wyłącznie chrząstki, które stanowią 6-8% masy ciała rekina. Bardzo mocny i skuteczny system immunologiczny rekinów zasługuje na szczególną uwagę. Ich rany szybko się goją i prawie nigdy nie ulegają zakażeniom.
Właściwością systemu odpornościowego rekinów jest to, że ich chrząstki bez przerwy wytwarzają wprowadzane do krwiobiegu przeciwciała. System immunologiczny człowieka natomiast różni się tym, że przeciwciała uruchamia dopiero w chwili zagrożenia. Wiedząc o tym, medycyna naturalna całą swoją uwagę skupiła właśnie na stymulowaniu odporności człowieka w oparciu o substancje czynne z chrząstek rekina.
Co powoduje, że u 99% ryb może rozwinąć się nowotwór, a organizm rekina przeciwstawia się tej chorobie? 
Cari Luer, biochemik z Sarasoty (Floryda), stwierdził, iż chrząstka rekina ma 6 lub 7 takich białek, które hamują angiogenezę - rozwój raka i przerzuty.
Z amerykańskich i belgijskich eksperymentów przeprowadzonych na zwierzętach wynika jednoznacznie, że chrząstka rekina jest całkowicie nietoksyczna. Spośród zwierząt chorych na nowotwory - te, które dostały chrząstkę rekina, żyły dłużej (albo zmniejszyły się ich guzy), podczas gdy osobniki z grupy kontrolnej wyginęły.
Doktor I. William Lane, znany amerykański badacz mórz i specjalista w zakresie żywienia już od ponad dziesięciu lat stara się nakłonić naukowców, teoretyków i lekarzy praktyków do wypróbowania i wykorzystania w lecznictwie chrząstki rekina.
W 1993 r. wydał książkę pt. "Rekiny nie chorują na raka", która szybko stalą się bestsellerem w Stanach Zjednoczonych. W swojej książce dr Lane przytacza przykłady (głównie z Kostaryki i z Meksyku) skutecznego leczenia chorych chrząstką rekina. W meksykańskim szpitalu doktora Ernesta Contrerasa u siedmiu z ośmiu pacjentów nastąpiło widoczne polepszenie stanu zdrowia (jeden pacjent na ośmiu nie reagował na leczenie). W maju 1992 r. w jednej z klinik w Tijuanie ośmiu kobietom cierpiącym na nowotwór piersi podawano 30-60 g chrząstki rekina dziennie; po 6-8 tygodniowym leczeniu guzy znacznie się zmniejszyły, co potwierdzono w badaniu tomografii komputerowej. Także w 1992 r. w Panamie chrząstką rekina leczono skutecznie raka wątroby.
W końcu roku 1991 dr Lane uzyskał amerykański patent na produkcję i sprzedaż chrząstki rekina. W ten sposób na rynek trafiła odpowiednio wytworzona i oczyszczona chrząstka rekina, z wystarczająco wysoką zawartością substancji czynnych.
Badaniem angiogenezy zajmowali się też inni naukowcy. Z artykułu doktor Patrycji D'Amore, opublikowanego w 1988 r., dowiadujemy się, że przerzutom nowotworowym sprzyja rozwój systemu naczyń krwionośnych.
Rok później teoria ta została potwierdzona przez lekarzy z Bostonu. Zależność pomiędzy angiogenezą a metastazą potwierdziła też czteroosobowa grupa lekarzy na czele z doktorem Noelem Weidnerem, publikując wyniki swych badań w fachowym czasopiśmie The New Journal o Medicine na początku roku 1991
