SPIS TREŚCI

CZĘŚĆ PIERWSZA

Zabójstwo, morderstwo i sprawcy

FBI a seryjni mordercy

     Dzieciństwo seryjnych morderców

     Typologia i sposób działania seryjnych morderców

Zaburzenia osobowości i zachowania oraz choroby psychiczne występujące wśród seryjnych morderców

     Psychopatia

     Sadyzm

     Schizofrenia paranoidalna

CZĘŚĆ DRUGA 

Ogólna charakterystyka seryjnych morderców i ich ofiar

     Motywacja i płeć morderców

     Wiek sprawców morderstw

     Wykształcenie i wykonywana praca

     Stan cywilny

     Orientacja seksualna

     Stan psychiczny

     Dzieciństwo i relacja  z rodzicami

     Konflikty z prawem

     Teren działania

     Miejsce zbrodni

     Sposób traktowania ofiary w trakcie i po dokonaniu morderstwa

     Relacja z ofiarą

     Wybór ofiary

     Czasookres działania

Oblicza seryjnych morderców

     Mordercy seksualni

     Mordercy sadystyczni

     Mordercy chorzy psychicznie

     Mordercy motywowani rabunkiem

     Pary morderców

     Seryjne morderczynie

Podsumowanie

Mity i fakty

CZĘŚĆ TRZECIA

Kronika seryjnych morderców (200 opisów)

Literatura cytowana

fragment książki

HERMAN WEBSTER MUDGETT ( 200+ )

,,HENRY HOWARD HOLMES’’

    Z wiadomości o jego dzieciństwie i młodości, nie wynika, by dorastał w patologicznej rodzinie. Jego ojciec był szanowanym kierownikiem poczty w Gilmanton w stanie New Hampshire. Młody Mudgett ukończył szkołę średnią i pracował jakiś czas jako nauczyciel. Później podjął studia medyczne, a w wieku 24 lat uzyskał dyplom lekarza i podjął praktykę w Nowym Jorku. Na studiach, szczególnie interesował się medycyną sądową i już wtedy przeprowadzał na zwłokach różne eksperymenty.

    Charakterystyczny dla niego był nieodparty pociąg do kobiet, szczególnie gustował w blondynkach. Już w wieku 18 lat ożenił się z Clarą Lovering, a wkrótce urodził im się syn. Jednak życie rodzinne niezbyt podobało się młodemu lekarzowi. Po ośmiu latach porzucił rodzinę i pod nazwiskiem Holmes osiadł w Chicago. W następnym roku znów stanął na ślubnym kobiercu, stając się bigamistą, gdyż nie rozwiódł się z poprzednią żoną. Drugie małżeństwo trwało jeszcze krócej niż poprzednie. Holmes przyłapany na próbie oszukania jednego z wujów żony musiał pośpiesznie opuścić dom żony i małżeńskie łoże. Wtedy Holmes postanowił zająć się czymś, co byłoby jednocześnie przyjemne i pożyteczne. Zamarzyło mu się posiadanie pięknych kobiet, a jeszcze bardziej ich dóbr materialnych. Wkrótce też podjął pracę w drogerii w Englewood, na przedmieściach Chicago. Właścicielką sklepu była pani Halden, oczywiście blondynka. Traf chciał, że w niedługim czasie po zatrudnieniu Holmesa kobieta zniknęła, on zaś stał się faktycznym właścicielem sklepu. Sąsiadów pani Halden poinformował, że jego chlebodawczyni wyjechała na dłużej do Kalifornii. Dwa lata później wszyscy zdążyli już zapomnieć o pani Halden, Holmes zaś uchodził za właściciela drogerii. Wówczas to przybył do Englewood jubiler nazwiskiem Conner z 18-letnią siostrą Gertie, żoną Julią i 8-letnią córeczką Pearl. Holmes zaproponował mu otwarcie punktu usługowego w drogerii. Conner przyjął propozycję, dzięki czemu Holmes zyskał dwie kochanki, Julię i Gertie. Po pewnym czasie jubiler zorientował się w sytuacji i wyjechał, zostawiając rodzinę. Przeprowadził też z żoną rozwód z powodu jej niewierności.

    Tymczasem Holmesowi wiodło się w miłości, i w interesach. Doszedł do wniosku, że czas osiąść gdzieś na stałe. Kupił plac naprzeciwko drogerii i zaczął budować dom. Prawie zamek zbudowany na średniowieczny wzór, z tajnymi przejściami, zapadniami i kryjówkami, znikającymi ścianami, drzwiami pułapkami, wapiennymi szybami i kadziami z kwasem. Wkrótce też w tym tajemniczym domu zamieszkał z obiema kochankami. Julia jednak nie chciała dzielić się swym mężczyzną ze szwagierką Gertie, ani z następną kobietą – panną von Tessel, która również przyciągnęła uwagę Holmesa. Pewnego razu okazało się, że Gertie i panna von Tessel zniknęły i przez pewien czas zaborcza Julia nie miała rywalek. Niedługo później Holmes jednak uległ czarowi kolejnej blondynki, Emily Cigrand, którą zatrudnił jako sekretarkę. Okazało się to zgubne dla Julii, której sceny zazdrości tak znudziły Holmesa, że postanowił pozbyć się kobiety. Wraz z nią zniknęła córka Connerów. Królową na zamku została Emily. I jej panowanie jednak wkrótce się skończyło. Myśli Holmesa zajęła Mimi Williams, zamożna panienka z Missisipi. Wkrótce zamieszkała z nim, uchodząc za jego żonę. Po kilku miesiącach widocznie znudzony widocznie znudzony Holmes zaprosił do siebie kuzynkę Mimi, Nannie. Idylla znów trwała krótko – kobieta po pewnym czasie oczywiście zniknęła. Mimi żyła znacznie dłużej, aż zgubiła jej własna niedyskrecja. Po pożarze dachu domu wygadała się agentom ubezpieczeniowym, że to Holmes podłożył ogień. Następnego dnia już nie żyła.

    Kiedy w 1893 roku Chicago przeżywało oblężenie turystów w związku z wystawą światową, Holmes postanowił dorobić do pensji. Wynajmował pokoje w swym domostwie turystom. Oszukiwał ich przy tym jak mógł. Często też zdarzało się, że co bogatsi goście, którzy przekroczyli próg jego zamku, nie mieli szczęścia go opuścić. Jego pazerność była tak wielka, że nie tylko okradał swoje ofiary, ale również ociosywał z mięsa i ćwiartował a szkielety sprzedawał po jakimś czasie Akademii Medycznej.

    Wkrótce po tych wydarzeniach Holmes ożenił się po raz trzeci. Jego wybranką była oczywiście blondynka, Georgiana Yoke z Indiany. Jako przyzwoita panienka z dobrego domu nie chciała zostać kochanką Holmesa. Zgodziła się jednak na małżeństwo. Miodowy miesiąc nie trwał długo. Nowo poślubiony małżonek został aresztowany za drobne oszustwo. Kochająca i przekonana o jego niewinności żona wpłaciła kaucję i uwolniła męża. Niebawem podzieliła los swoich poprzedniczek, znikając pewnego dnia bez śladu.

    Do ujawnienia zbrodniczej działalności i ujęcia Holmesa przyczyniła się jego pazerność i skąpstwo. Prowadząc interesy z Benem Pitezelem uknuli plan wyłudzenia od towarzystwa ubezpieczeniowego sporej sumy pieniędzy. W Filadelfii policja znalazła niejakiego pana Perry, który zginął w swoim biurze wskutek nieszczęśliwego wypadku, spowodowanego wybuchem jakichś chemikaliów. Sprawę zamknięto, gdy do miejscowego towarzystwa ubezpieczeniowego i policji zgłosił się adwokat Howe, twierdząc, że nieżyjący Perry to jego klient – Pitezel. Wkrótce też z Chicago wdowa po nim wysłała przyjaciela rodziny H. H. Holmesa, by zidentyfikował zwłoki. Oczywiście ten nie miał żadnych wątpliwości. Towarzystwo ubezpieczeniowe, które niedawno otworzyło polisę na życie zmarłego, wypłaciło wdowie 10 tysięcy dolarów. Po raz kolejny wydawało się, że sprawa została zakończona, gdy do towarzystwa ubezpieczeniowego nadszedł list, w którym więzień odbywający karę z Holmesem wyjawił całą intrygę, prowadzącą do wyłudzenia pieniędzy i polisy. Okazało się, że pomysł polegał na wykupieniu polisy, wyszukaniu mężczyzny podobnego do Pitezela, upozorowaniu wybuchu i przekupieniu adwokata, którego polecił autor listu. Wszystko po to, by wyłudzić odszkodowanie. Spiskowcy popełnili jednak dość istotny błąd – więzień nie otrzymał swojej części z polisy i postanowił się zemścić. W ten sposób skąpstwo doprowadziło do ujęcia Holmesa. Ten przyznał się do oszustwa, twierdząc, że Pitezel popełnił samobójstwo. Wdowa po nim zeznała, że też brała w tym udział, przekonana, że mąż żyje, lecz na razie ukrywa się. Nie wiadomo dlaczego też powierzyła Holmesowi trójkę swoich dzieci, które on miał umieścić u pewnej wdowy w Kentucky. Jak łatwo domyślić się, więcej ich nie ujrzała.

    Tymczasem sprawa Holmesa zataczała coraz szersze kręgi i przypominała mityczne otwarcie ,,puszki Pandory’’. Zaczęło się od rewizji przeprowadzonej przez policję w ,,zamku’’ aresztowanego, która to ujawniła niezwykłe wyposażenie tego budynku. Otóż w pokojach znajdowały się rurki gazowe i ukryte wizjery. Dopływ gazu regulowano z gabinetu Holmesa, dzięki czemu ten, nie ruszając się z miejsca, mógł wypełnić gazem dowolnie wybrane przez siebie pomieszczenie. Na dodatek odkryto, że niektóre z pokoi wyłożone były azbestem lub stalowymi płytami, inne zaś w ogóle nie miały okien. Parter i piętro połączone były z piwnicą przy pomocy szerokich zsypów. W piwnicy zaś znajdowały się narzędzia chirurgiczne i krematoryjny piec, wystarczająco duży, by można było w nim spalić ludzkie zwłoki. Tych rewelacji nie włączono jednak do śledztwa, gdyż nie było wystarczających dowodów wskazujących na zbrodniczą działalność Holmesa. W jego procesie dowiedziono mu jedynie zamordowanie Pitezela i za to skazano go na śmierć. O pozostałych jego zbrodniach wiemy z pamiętników, które spisywał w więzieniu i za słoną opłatą sprzedawał do gazet, chociaż i to później odwołał, twierdząc, że był to tylko wymysł jego wyobraźni.

    Herbert Webster Mudgett vel H. H. Holmes został powieszony 7 maja 1895 roku. Przed śmiercią przyznał się jeszcze do nieumyślnego spowodowania śmierci Emily Cigrand i Julii Conner, które miały umrzeć w wyniku nieudanego zabiegu przerwania ciąży.