Mrozoodporna, miododajna, bylina z rodziny Lamiaceae.
Naturalnie występuje w Azji Środkowej, na Bliskim Wschodzie
i Syberii, obecnie można ją spotkać na całym świecie,
głównie z powodu rozprzestrzeniania jej jako rośliny zielarskiej.
Do Europy najprawdopodobniej dotarła w średniowieczu
w trakcie wielkich wędrówek ludów azjatyckich na zachód.
Osiąga od 60-150 cm wysokości. Liście klapowane na długich
ogonkach, z wierzchu ciemnozielone, spodem jaśniejsze.
Kwiaty małe, różowe lub koloru bzu, pojawiają się w kątach
liści, tylko na górnej części rośliny,
między czerwcem a październikiem.
Najczęściej występuje na poboczach dróg, przy murach i płotach,
na osiedlach wiejskich oraz w miejscach ruderalnych.
Ma długą historię stosowania jako zioło w medycynie tradycyjnej
w Europie Środkowej, Azji i Ameryce Północnej.
Dawniej była uprawiana w ogrodach jako roślina ozdobna.
Nie jest typową przyprawą, jednak można używać świeżych
lub suszonych liści jako dodatku do soczewicy i grochówki.
Kiedyś stosowana również do nadawania smaku piwu.
Surowcem są świeże lub suszone ok. 30-40 cm wierzchołki
kwitnących roślin, podawane w formie naparów,
nalewek lub soku. Wierzchołki roślin powinny
być suszone w przewiewnym i zacienionym miejscu,
temperatura nie może przekroczyć 35 °C.
Ziele zawiera alkaloid leonurine
(podobnie jak serdecznik syberyjski i klip dagga),
który jest łagodnym środkiem rozszerzającym naczynia
krwionośne, ma relaksujący wpływ na mięśnie gładkie.
Roslina ma działanie podobne do naparstnicy, ale słabsze.
Zawiera także inne alkaloidy, gorzkie glikozydy,
flawonoidy (w tym rutyny i kwercetyny),
garbniki, olejki eteryczne i witaminę A.
Roślina była tradycyjnie używana w Chinach
w celu zapobiegania ciąży oraz do regulowania miesiączki.
Położne używały jej do różnych celów, w tym jako tonika,
do zapobiegania infekcjom macicy u kobiet,
do wzmożenia laktacji, stąd nazwa Motherwort.
Już od dawna uważa się, że roślina może
złagodzić ból po porodzie.
Nie wiadomo czy była używana już w czasach starożytnych.
Napewno była popularna w użyciu w Europie Środkowej,
w okresie późnego średniowiecza. W jednej z pierwszych
drukowanych w języku niemieckim książek o ziołach
"Gart gesuntheit" (1485), jest wymieniona pod nazwą
Cordiaca i zalecana na bóle brzucha i problemy z sercem.
W medycynie ludowej była używana na osłabienie działalności
serca, nerwice serca, zaburzenia przewodu pokarmowego
i układu nerwowego, bóle głowy, bezsenność, katar w płucach,
uporczywy kaszel, stan napięcia i niepokoju, uczucie lęku,
zaburzenia snu, palpitacje serca, łagodzi kołatanie
serca i arytmię, wzmacnia mięsień sercowy,
pomaga przy nadciśnieniu, jak również w leczeniu
biegunki, zapalenia oskrzeli, wzdęć, na zaburzenia
trawienia, na objawy menopauzy (jako środek wzmacniający),
uspokajający, w niewydolności serca, jako środek przeciwskurczowy.
Używana do leczenia reumatyzmu, obrzęku, astmy,
histerii i stanów nerwowych, do regulacji pracy serca,
do wspierania leczenia nadczynności tarczycy,
jako środek moczopędny i narzędzie do regulacji
cyklu miesiączkowego. Nalewka z serdecznika jest
stosowana do leczenia nerwicy, chorób serca,
dusznicy bolesnej, zapalenia mięśnia sercowego,
stwardnienia naczyń mózgowych, choroby Gravesa-Basedowa,
łagodnej padaczki, w początkowej fazie nadciśnienia tętniczego,
jako środek przeciwpasożytniczy.
W Rosji odkryto, że ziele serdecznika pozytywnie wpływa
przy zaburzeniach funkcji płciowych u mężczyzn.
W USA, Rosji, Kanadzie roślna jest stosowana
jako zamiennik kozłka lekarskiego.
Właściwości przeciwskurczowe naparu wykorzystuje
się przy bólach brzucha (zmniejsza skurcze jelit), wzdęciach,
zaburzeniach trawienia, biegunkach i przy bolesnym miesiączkowaniu.
Napar za względu na działanie ściagajace, przeciwbakteryjne,
przeciwgrzybicze i przeciwzapalne może być używany
zewnętrznie do przemywania ran i oparzeń.
Cena za sztukę na Kup Teraz
dotyczy ponad 100 nasion.
H I S T O R I A P R Z E D M I O T U zone3 zone4 zone5 zone6 zone7 wieloletnie bylina mrozoodporna miododajna ozdobna zioła przyprawa
