WSTĘP
Ze stosunkowo dużej i różnorodnej spuścizny naukowej Piotra Grigorjewicza Bogatyriewa prezentujemy czytelnikowi polskie-- mu nader skromną ilościowo próbkę. Ze szczupłości próbki trud­no się usprawiedliwić. Rozprawy te, należące do zakresu semio-tyki kultury ludowej, nie reprezentują historii dyscypliny. W pewnym sensie zresztą dyscyplina ta nie ma jeszcze historii. Proponując czytelnikowi ten zbiór rozpraw, próbujemy wpro­wadzić w obieg polskiej świadomości teoretycznej zagadnienia, które dziś właśnie są żywotne i sporne zarazem. Wprowadzamy je jako rozprawy mówiące o problemach i metodach w pełni aktualnych, co -więcej, uderzających swoją nowoczesnością i no­wością. Nie idzie także o to, że w Polsce nie był ten typ myśle­nia dotąd uprawiany. A i autor mógł być znany polskiemu czy­telnikowi. Tyle że z takich specjalistycznych wydawnictw jak Lud słowiański (t. II, 1931) lub księga dedykowana J. Krzy-żanowskiemu: Literatura. Komparatystyka. Folklor, Warszawa 1968 (tłumaczenie zawartej tam rozprawy zamieszczamy w ni­niejszym tomie).
Zagadnienia, o które idzie, istniały w Polsce międzywojen­nej jako świadomy i twórczy wysiłek badawczej myśli, prze­de wszystkim w dziele Stefana Czarnowskiego, istniały jako indywidualny wysiłek. Dziś stają się przedmiotem szerokiej dyskusji. Do tej dyskusji właśnie jako argument wprowadza­my część spuścizny rosyjskiego językoznawcy i folklorysty.
P. G. Bogatyriew wyszedł z innej narodowej tradycji nau­kowej i z innej macierzystej dyscypliny niż Stefan Czarnowski. Sformułował szereg tez metodologicznych, postawił szereg pro­blemów, wskazał szereg prawidłowości, które doskonale współ­brzmią z tezami o czternaście lat starszego od niego polskiego teoretyka i historyka kultury.

Tytuł: