SEDNO
RZECZY
aut. N.
Soseki
wyd.
PIW
Zycie Natsume
Sōsekiego (właściwie Kinnosuke Natsume, 1[zasłonięte]867-19), jednego z najwybitniejszych
pisarzy Japonii dwudziestowiecznej, pokrywa się niemal dokładnie z erą Meiji
(1[zasłonięte]868-19), okresem kształtowania się Japonii nowożytnej. Urodzony w Tokio,
ukończył studia anglistyczne na tokijskim Uniwersytecie Cesarskim, po czym
pracował kilka lat jako nauczyciel, a następnie w 1900 r. wyjechał na dalsze
studia do Anglii jako stypendysta państwowy. Po powrocie do Japonii w 1903 r.
został wykładowcą literatury angielskiej na swym macierzystym uniwersytecie,
obejmując katedrę po Lafcadio Hearnie - znanym pisarzu amerykańskim, który,
urzeczony kulturą japońską, kraj ten uznał za swoją drugą ojczyznę. Równocześnie
Sōseki zajmował się twórczością literacką, początkowo jako poeta, a później jako
eseista i powieściopisarz. W 1907 r. zrezygnował z kariery naukowej i poświęcił
się całkowicie literaturze.
Sławę
przyniosła mu powieść satyryczna "Wagahai-wa neko-de aru" (1[zasłonięte]905-19, "Jestem
kotem"), w której ocenił krytycznie współczesną sobie inteligencję japońską.
Utwór ten cechuje ironiczny humor, posuwający się aż do parodii i groteski,
celny i dowcipny krytycyzm. Po kilku dalszych powieściach utrzymanych w
zbliżonej tonacji: "Botchan" (1906, "Panicz"), "Kusamakura" (1906, "Wędrówki"),
"Gubijinsō" (1907, "Mak polny"), twórczość Sōsekiego zmienia swój charakter,
nabiera coraz silniejszych pesymistycznych akcentów. Słabną momenty rodzajowe,
zmniejsza się ilość intelektualnych rozważań, a na plan pierwszy wysuwa się
analiza psychologiczna. Bohaterem dalszych utworów pozostaje nadal inteligencja
japońska, egotyczna i indywidualistyczna, szukająca dla siebie miejsca we
współczesnym świecie, który ulega coraz większym i głębszym przeobrażeniom.
Wpływy kultury europejskiej, zderzające się z tradycyjną japońską
obyczajowością, moralnością, kulturą - powodują niejednokrotnie konflikty,
poczucie coraz większego zagubienia i osamotnienia. To właśnie staje się głównym
tematem wszystkich dalszych powieści Sōsekiego: "Sanshirō" (1908), "Sorekara"
(1909, Następnie), "Mon" (1910, Wrota), "Higansugi-made" (1912, Nim minie
zrównanie dnia z nocą), "Kōjin" (1[zasłonięte]912-19, Przechodzień). Bohaterowie,
wyobcowani, zagubieni duchowo i osamotnieni, nie znajdują zrozumienia nawet u
swych najbliższych, poszukują właściwej drogi, usiłują nawiązać kontakt z innymi
ludźmi - ale na próżno. Pogłębia się ich samotność, dręczą bolesne konflikty
moralne, świadomość niedorastania do postawionych sobie ideałów, niemożność
zrealizowania wytyczonych celów; wreszcie nadchodzi rezygnacja - albo
rozpacz.
Taką właśnie
drogę odbywa bohater jednego z najdojrzalszych dzieł pisarza, "Sedna rzeczy"
(1[zasłonięte]914-19, Kokoro), obok ostatniej, nie dokończonej powieści "Mei'an" (Światło
i mrok), uznanego za jego czołowe osiągnięcie. Sensei wyzwolenie z dręczących go
konfliktów moralnych i nieustannego poczucia samotności znajduje dopiero w
śmierci.
Natsume
Sōseki, reprezentujący "zachodni" kierunek w literaturze japońskiej, dzięki
walorom swej prozy - subtelnej analizie psychologicznej, mistrzowskiej prostocie
formy i języka, umiejętności przedstawienia duchowych problemów współczesności -
znalazł się w grupie najznakomitszych pisarzy swego kraju. Wyostrzona świadomość
moralna, jaką wyposaża swoich bohaterów, ich dążność do urzeczywistnienia ideału
etycznego, stająca się niekiedy źródłem ich klęski, pozwala także nadać mu miano
pisarza-moralisty.
stan bardzo
dobry
W przypadku
zakupienia kilku różnych książek na naszych aukcjach proszę o kontakt
w celu ustalenia opłaty pocztowej.
