Książka Katarzyny Dybeł zaskakuje przede wszystkim oryginalnością pomysłu: w obszernej literaturze krytycznej poświęconej francuskiej twórczości narracyjnej „klasycznego” średniowiecza nie pojawiło się do tej pory żadne zbiorcze studium poświęcone powtarzającemu się wielokrotnie w tekstach motywowi samotności bohaterów epickich czy powieściowych. Postrzega się ich na ogół raczej w aspekcie wspólnotowym, w relacjach z innymi ludźmi, indywidualnych czy społecznych. Autorka proponuje więc nową perspektywę spojrzenia na rozległe obszary starofrancuskiej literatury: obejmują one epopeję rycerską, hagiografię, różne odmiany powieści wierszem i prozą, powieść antyczną, arturiańską, orientalną, w tym również krótkie formy narracyjne. (Prof. dr hab. Anna Drzewiecka)

 

Autorka, w sposób pewny, inteligentny i uporządkowany wprowadza czytelnika w różne rodzaje samotności, reprezentowane przez określone typy postaci. Nie poprzestaje jednak na opisie ich perypetii w obrębie świata przedstawionego, lecz idzie dalej, to znaczy głębiej. Książka staje się swoistym duchowym przewodnikiem zdolnym dodać odwagi temu, kto ją traci w obliczu samotności lub upada pod jej ciężarem, zdolnym zachęcić do samotnego wędrowania tego, kto się przed nim cofa. Jej publikacja wnosi wiele nowego w istniejące już opracowania dotyczące zarówno tego okresu, jak i samego tematu samotności. Literatura polska nie posiadała dotychczas tego rodzaju syntezy. (Prof. dr hab. Zdzisław Józef Kijas OFM Conv.)

Dr hab. Katarzyna Dybeł, absolwentka filologii romańskiej i rosyjskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego, specjalizuje się w badaniach nad starofrancuską powieścią arturiańską i percepcją Orientu w literaturze średniowiecznej Francji. Jest autorką obszernej syntezy dotyczącej idei szczęścia we francuskiej XIII-wiecznej powieści arturiańskiej pisanej prozą (Etre heureux au Moyen Âge. D’apres le roman arthurien en prose du XIIIe siecle, Peeters, Louvain - Paris - Dudley, 2004). oraz współautorką Historii literatury francuskiej, wydanej pod patronatem Ambasady Francji w Polsce (PWN, Warszawa 2005). Pracuje jako adiunkt w Instytucie Filologii Romańskiej UJ.