Samochody policyjne Nr.5 - Mercedes Benz 180D (model samochodu)
tylko 12.99
Kolekcja "Samochody policyjne" to przewodnik po świecie samochodów. Pasjonaci samochodów nie tylko poznają szczegóły techniczne, ale także przeczytają o wielu ciekawostkach. Dodatkowo dokładne opisy i plakaty samochodów sportowych, terenowych, luksusowych, wyścigowych i ciężarowych.
MERCEDES Benz 180D skala 1:43
Mercedes „Ponton" to dziś już motoryzacyjna legenda – samochód, który był symbolem odradzającej się gospodarki niemieckiej po ii wojnie światowej. Nic więc dziwnego, że używała go również policja. Kiedy tumany kurzu wzniesione po wybuchu bomb zrzuconych z alianckich samolotów wreszcie opadły, z zakładów Daimlera-Benza w Mannheim nie zostało praktycznie nic. Dwa tygodnie bezustannych rajdów bombowych dokonywanych przez 8. i 15. Armię Powietrzną obróciły w perzynę 60 lat dokonań niemieckiej motoryzacji. Zniszczenia były na tyle poważne, że w 1945 roku zarząd firmy wydał oficjalne oświadczenie: „Daimler-Benz przestał istnieć".
Odbudowa
Odbudowa zakładów rozpoczęła się już w 1946 roku i dzięki legendarnej niemieckiej pracowitości i dokładności część linii montażowych została uruchomiona jeszcze tego samego roku. Pierwszym samochodem, który z nich zjechał, był jeszcze przedwojenny typ 170. Świat jednak kroczył naprzód i Mercedes potrzebował samochodu, który wydźwignie firmę i gospodarkę kraju z powojennej zapaści. Auta jednocześnie przystępnego cenowo, ekonomicznego w użytkowaniu, które również będzie nosiło w sobie nutkę solidności i luksusu, z którego znany jest Mercedes. W ten oto sposób powstał 4-drzwiowy model W120 zwany „Pontonem" – od kształtu nadwozia. W Polsce samochód ten znany jest pod jeszcze jedną, bardziej pieszczotliwą nazwą: „Kubuś".
Warianty
Pierwsza wersja modelu W120, o oznaczeniu 180, otrzymała 4-cylindrowy rzędowy silnik pochodzący jeszcze z przedwojennego typu 170 o mocy raptem 45 koni mechanicznych. Jednak nie moc silnika była w tym samochodzie istotna, lecz fakt, że symbolizował on powrót Mercedesa na rynek droższych aut użytkowych. Przez kolejne lata Mercedes stopniowo powiększał wybór dostępnych silników, dodając w 1954 roku jednostkę Diesla (o mocy 40 koni mechanicznych), a dwa lata później – zupełnie nowy, 4-cylindrowy rzędowy silnik o pojemności 1,9 litra i mocy 75 koni mechanicznych. Samochody wyposażone w tę jednostkę otrzymały oznaczenie kodowe W121. Już wtedy cieszyły się one w Niemczech wielką popularnością – zwłaszcza modele z silnikami Diesla, które doskonale sprawdzały się w roli taksówek.
Czas „szóstek"
Warianty z silnikami 4-cylindrowymi przeznaczone były przede wszystkim dla mniej zamożnej części społeczeństwa, której w ciężkich powojennych czasach nie było stać na nic droższego. Kiedy jednak zaczął się odradzać majątek bogatszej klasy średniej, do łask wróciły też nieco droższe i mocniejsze auta. W ten oto sposób powstała linia „Kubusiów" wyposażona w silniki 6-cylindrowe. Auta te oznaczone były symbolem 220 i oprócz większych silników miały również bogatsze wyposażenie i wnętrze.
Sztandarowa marka lat 50.
Można byłoby pomyśleć, że bardzo ładny i luksusowy „Kubuś" raczej nie nadaje się do pracy w policji, zwłaszcza że z taką mocą silnika raczej nie byłby w stanie dogonić zbyt wielu samochodów. Należy jednak odnieść się do realiów powojennej Europy. W latach 50. coraz więcej osób stać było na samochód. Gospodarka jednak odbudowywała się powoli i ludzie nie szukali jeszcze ekstrawagancji. Najczęściej poszukiwali samochodu, który ma cztery koła, czworo drzwi, pojemny bagażnik i jest tani w eksploatacji. Właśnie z tego powodu auta będące w powszechnym użytku raczej do demonów prędkości nie należały. Podobnie niskie wymagania miała niemiecka policja: potrzebny był odpowiednio oznakowany samochód do codziennej policyjnej pracy, mieszczący cztery osoby i minimalną ilość wyposażenia. „Kubuś" spełniał te wymagania doskonale, a oprócz tego był sztandarową marką odbudowujących się Niemiec (a konkretnie części tego kraju, która funkcjonowała pod nazwą Republika Federalna Niemiec, – RFN).
W służbie prawu
W ten oto sposób „Kubuś" trafił do policyjnej służby. Auta otrzymały odpowiednie, zielono-białe malowanie, „koguty" na środku dachu oraz minimalną ilość policyjnego wyposażenia – wówczas nikt jeszcze nie marzył o takich rzeczach jak radar czy komputerowa baza danych. Podstawowym narzędziem radiowozu z lat 50. XX wieku było zwykłe policyjne radio pracujące w paśmie UHF. Jednak najmocniejszą stroną tych samochodów była ich niezawodność: bezproblemowo i wygodnie woziły funkcjonariuszy policji tam, gdzie byli akurat potrzebni. Auta te pełniły również funkcję reprezentacyjną: nic tak nie budzi szacunku do instytucji jak flota wypucowanych i wymalowanych w barwy firmowe mercedesów prosto
z fabryki.
Pojazdy policji niemieckiej w latach 50. i 60.
Dzisiaj „Kubuś" nie znalazłby zastosowania w policji. Jednak trudne ekonomicznie czasy, o wiele niższy poziom technologiczny oraz zupełnie inne wymagania stawiane policyjnym radiowozom sprawiły, że w latach 50. i 60. ubiegłego wieku dużo pojazdów marki Mercedes-Benz 180D jeździło w barwach Polizei. Współcześnie w niemieckiej policji nadal służą mercedesy – oczywiście obecnie produkowane modele.
Wiernie odtworzony model samochodu policyjnego Mercedes Benz 180D w skali 1 do 43.Otwierane drzwi, metalowa karoseria, sprężynowe koła. Wraz z modelem egzemplarz kolekcji Samochody policyjne wraz z dokładnym opisem samochodu Mercedes Benz 180D.
