Sally Shapiro

"Disco Romance" 

wydawca: Sound Improvement

PŁYTA NOWA, W FOLII, DIGIPACK

Jest zbyt nieśmiałą by grać koncerty. Być może to dlatego tyle intymnych emocji i serca włożyła w nagrywanie debiutanckiej płyty. Album „Disco Romance” księżniczki szwedzkiego popu Sally Shapiro uczy, że prawdziwy romans i szlachetne disco to coś więcej niż dobra zabawa. To test naszej wrażliwości.

“Lubię melancholię, która ma w sobie iskierkę nadziei” mówi Sally. Wraz z producentem Johanem Agebjornem stworzyli wysubtelnioną, eterycznie piękną odmianę disco dla nieśmiałych outsiderów. W szwedzkim wydaniu muzyka ta muzyka nie ma nic wspólnego z hedonizmem nowojorskiego Studia 54 ani karykaturalną biesiadą sopockiego festiwalu. 

Shapiro i Agebjorn dorastając w Goteborgu inspirowali się zarówno studyjną maestrią Abby, perfekcyjną architekturą kompozycji mistrzów synth-popu (od OMD po Miss Kittin) i dyskretnym liryzmem gwiazd Italo – Savage czy Valerie Dore.

Agebjorn i Shapiro przyznają, ze sukces „Disco Romance” niebywale ich zaskoczył i onieśmielił. „Myśleliśmy, ze te piosenki spodobają się fanom Italo Disco, którzy stęsknili się za takimi dźwiękami po tym, jak gatunek wygasł pod koniec lat 80-tych” - mówi Jonas. 

Okazało się jednak, że muzyka skromnych Szwedów jest bardziej uniwersalna. W nagraniach Sally, pomimo nuty nostalgii i stylowego retro, nie ma bowiem ani grama kiczowatej stylizacji. Piosenki Skandynawów to nie ironiczne pastisze, lecz świetnie wyprodukowane, niebywale urokliwe, urzekające dyskretnym wdziękiem liryczno-taneczne perełki. Słychać też, że poza zamiłowaniem do Italo, zarówno Jonas jak i Sally maja tez wiele innych inspiracji. Johan jest fanem Chromatics, lubi współczesne electro i – jak mówi – na swoim mixtapie umieściłby kawałki Aphex Twina i KLF. Sally jest zaś miłośniczką stylowego japońskiego combo Pizzicato Five. „Lubię indie-pop ale bez gitar” – przyznaje. Po czym taktownie dodaje „Lubię tez gitary, ale wszystkie zespoły grają na gitarach. I za mało jest innej muzyki dla ludzi, którzy maja nieco inna wrażliwość”.

Na „Disco Romance” Sally i Jonasowi udało się wykreować niepowtarzalny, niezwykle intymny i romantyczny klimat. Choć ich piosenki – jak na muzykę taneczną – zawiewają czasem zimowym chłodem i melancholijną nutą, zdają się przez to tym bardziej poruszające.”To prawda, ze jest w nich sporo melancholii” - przyznaje Sally „My jednak lubimy szczęśliwe zakończenia. Dlatego “Disco Romance” powinno się traktować jak filmy – smutne piosenki są w środku, ale tym bardziej cieszymy się, gdy potem wszystko dobrze się kończy”. 

Łącząc chłodne syntezatorowe melodie, dziewczęcy głos Sally i delikatne beaty Szwedzi stworzyli całkowicie nową jakość na współczesnej scenie pop. Nic dziwnego, ze ich piosenki remiksowane były przez tak kultowych wykonawców z obu stron Oceanu jak Junior Boys, Lindstrom, Juan Maclean, Dntel czy Alexander Robotnick. Sally jest dziś wielbiona jako nieśmiałą księżniczka disco dla nadwrażliwców. To dzięki niej przypomnieliśmy sobie, że pop to nie tylko domena wielkiego biznesu, ale przede wszystkim – jak niegdyś Hollywood - magiczny świat dla rozmarzonych outsiderów.