Saga o Halfdanie synu Eysteinna stanowi ciekawy przykład sagi legendarnej, zawierającej jednak pewne cechy charakterystyczne dla opowieści z rodzaju lýgisögur czy riddarasögur. Jej fabuła koncentruje się wokół losów młodego Halfdana, który dziedzicząc nagle po tragicznie zmarłym ojcu rozległe królestwo, musi walczyć o swoje prawa, pokonać podstępnych przeciwników i jednocześnie rozwikłać tajemnicę zabójstwa rodzica. Akcja sagi rozgrywa się w IX w. i skupia wokół Starej Ładogi (Aldeigjuborg) i Gorodiszcza (Alaborg), a więc dwóch miejscowości, łączonych poprzez znaleziska archeologiczne ze zorganizowaną bytnością Skandynawów na Rusi. Wypadki opisane w sadze trudno jednak powiązać ze znanymi historykom i archeologom faktami, w związku z czym nie rzucają one nowego światła na dzieje kontaktów przybyszów z Północy z Nowogrodem Wielkim.
Saga o Halfdanie, jak na „sagę z dawnych lat” przystało, zaczyna się przedstawieniem zaszczytnego pochodzenia tytułowego bohatera. Czytelnikowi zostaje więc ukazana genealogia młodego króla. Dowiadujemy się, że Halfdan, dziedzic władców Trondheimu, jest w prostej linii potomkiem boga Odyna. Jego matka pochodząca z królewskiego domu Ringerike to z kolei wnuczka Sigurda Wąż w Oku, jednego z synów słynnego nordyckiego herosa Ragnara Lodbroka i Aslaug, córki Sigurda Fafnisbani i Brynhildy (zob. drzewo genealogiczne na końcu książki). Sigurd Zabójca Fafnira (Fafnisbani) jest zaś największym z nordyckich śmiałków i bodajże najsłynniejszym w dziejach europejskiej kultury smokobójcą, podczas gdy Brynhild jest walkirią, nadprzyrodzoną żeńską istotą związaną z przeznaczeniem wojowników i dawczynią zwycięstwa w bitwie. Wyliczenie przodków Halfdana może przyprawiać dzisiejszego czytelnika o zawrót głowy, ale należy pamiętać, że dla przeciętnego Islandczyka były to doskonale znane osobistości, których czyny i rodzinne koneksje nie wymagały żadnego wyjaśnienia. Dla ówczesnego słuchacza sagi jasnym było, że król Halfdan nie mógłby poszczycić się szlachetniejszym pochodzeniem. Jeśli w dodatku uświadomimy sobie, że ród Sigurda Fafnisbani, jak podaje Saga o Völsungach, również wywodził się od Odyna, to okaże się, że młody dziedzic Trondheimu zarówno po mieczu, jak i po kądzieli jest potomkiem jednookiego ojca nordyckich bogów, co predestynuje go niejako do wielkich czynów, godnych sławy jego przodków. Wśród antenatów Halfdana Eysteinnssona nie brak oczywiście również władców — eponimów, jak król Thrand i jego matka Nauma, od których imion, jak podaje saga, wzięły swe nazwy Trondheim i Naumadal.