Melisa lekarska (Melissa officinalis), zwana też rojownikiem lekarskim lub pszczelnikiem, pochodzi ze wschodnich rejonów Morza Śródziemnego. Melisa była już znana w starożytności jako roślina lecznicza i miododajna. Przypisywano jej też właściwości magiczne i sadzono przed drzwiami wejściowymi, aby odgonić złe moce. W średniowieczu zaś wierzono, że zapobiega łysieniu, pomaga na ból zęba i jest wyznacznikiem szczęścia w miłości. Obecnie docenia się ją za cytrynowy zapach i używa w kuchni oraz stosuje w celach leczniczych.

Charakterystyka

Melisa jest rośliną wieloletnią o jasnozielonych, sercowatych liściach oraz białych, różowych lub niebieskawych kwiatach, które rozkwitają w okresie od czerwca do września. Kwiaty zebrane są po 3−10 i osadzone w pachwinach górnych liści. Ponadto bogate są w nektar, który wabi pszczoły. Owocem melisy jest rozłupnia, która rozpada się na brązowe lub czarne rozłupki o jajowatym kształcie. Roślina ma silnie rozgałęzione kłącze oraz wzniesioną i lekko owłosioną łodygę o wysokości 45−125 cm. Liście rośliny są ogonkowate, o jajowatym kształcie i karbowanoząbkowane, z gruczołami zawierającymi olejek eteryczny. Mają cytrynowy zapach i gorzkawo-korzenny smak.

Wyróżnia się kilka odmian melisy lekarskiej, które różnią się pomiędzy sobą głównie wysokością dorosłych okazów. Odmiany rośliny to m.in.

• All Gold – w tej odmianie roślina osiąga wysokość 75 cm i rozrasta się mniej więcej na szerokość 45 cm. Kwiatostany składają się z małych kwiatów w kolorze kremowym. Liście są złotożółte, owalne i pomarszczone. Melisa All Gold jest wrażliwa na poparzenia słoneczne.
• Aurea – roślina o wysokości do 60 cm i szerokości co najmniej 30 cm. Jej kwiaty są jasnokremowe, a liście owalne, pomarszczone i ząbkowane. Liście cechują się złotymi plamami umieszczonymi na zielonym tle, w okresie letnim zaś są w całości zielone.