Marzanna 9 czerwiec 2009

O tym, że polszczyzna nasza jest zróżnicowana terytorialnie – wiemy wszyscy. Co my jednak tak naprawdę wiemy o owych gwarach, dialektalnych odmianach naszego języka literackiego, z których to – nota bene – wyrósł nasz piękny język polski? Zgoła nic. Albo niewiele. Wiedzą pasjonaci, studenci filologii polskiej przed egzaminem, ich wykładowcy… 
Tymczasem gwary – to słownictwo piękne, słownictwo, którym posługują się jeszcze starsi mieszkańcy miast, to słownictwo, w którym możemy dopatrywać się etapów rozwoju naszego współczesnego języka polskiego.
Gwara śląska jest językiem obfitującym w sporą ilość różnic, dzielących ów dialekt od języka ogólnego. Śląsk bowiem przed długi czas znajdował się poza granicami naszego państwa, zamieszkiwany był przez ludność niemiecką – która żyjąc na tymże terenie – posługując się swoim ojczystym językiem – sprawiła, że na obszarze Śląska język jest… zanieczyszczony mnóstwem zapożyczeń. Chociaż, należałoby się zastanowić – czy zanieczyszczony? A może właśnie przez owe „zanieczyszczenia językowe” dialekt śląski zyskał swą odrębność, oryginalność? Może warto by przyrzec się mu bliżej? Porozkoszować? W tym na pewno pomocny będzie ów słownik. Język jest tworzywem szalenie ciekawym. W języku zapisana jest nasza rzeczywistość, którą każda terytorialna odmiana polszczyzny definiuje na swój sposób. 
Wszystkim zainteresowanym polecam ów słownik. Smacznego.