Marturano widzi w Polsce coś o czym zbyt wielu zapomnianą - część Słowiańszczyzny, a w Słowiańszczyźnie przebogatą, niezwykle ważną, choć kiedyś zapomnianą a dziś nieodkrytą część spuścizny europejskiej. Pozbawiony ograniczeń poprawności znanej współczesnemu światu ze swadą pisze o zderzeniu rodzimej kultury Słowian ze zgoła politycznymi interesami Kościoła, o różnicach w patrzeniu na świat przez pogan i chrześcijan, o wycięciu pradawnych lasów. Pisze o bogach Słowian, Wilgotnej Matce Ziemi, przodkach, obrzędach i obyczajach, świętach i kalendarzu, świątyniach i domu, panteizmie, metodach chrystianizacji w kościołach wschodnim i zachodnim.

Wydaje się być wręcz opętany tematem roli kobiet w społecznościach przedchrześcijańskich, kobiecej seksualności i jej mitologicznym ujęciom. Myliłby się jednak, kto by sądził, że roztaczana przez niego wizja przysporzy mu popularność wśród feministek. Pisze bez pruderii, chwilami nieco przesadnie o stosunkach damsko-męskich. A może tak się wydaje tylko z ciasnego, polskiego punktu widzenia?

Autor z erudycją poszukuje w prehistorii źródeł niektórych wątków kultury, żywo wczuwa się w postaci świata trwającego tysiące lat, ożywiając potencjalnego chłopa, żercę, kobietę.

Od wydawcy
Kilka słów wstępu
Rozdział 1. O słowiańskiej i rosyjskiej mitologii
Rozdział 2. Od mitów do obrzędów i wizji świata
Rozdział 3. Pogański las
Rozdział 4. Miejsca kultu
Rozdział 5. Pogański i kobiecy aspekt czasu
Rozdział 6. Przełom kijowski
Rozdział 7. Pierwsza misja: precz z poganami!
Rozdział 8. Kiedy liczono się z boginiami
Rozdział 9. Starcia między tradycjami
Rozdział 10. Atak na mir
Rozdział 11. Najbardziej kobiece z wszystkich świqt
Rozdział 12. Pogańskie podsumowanie
O autorze