 |
tel. 691-[zasłonięte]-936
 [zasłonięte]85758
e-mail:
[zasłonięte]@sklep-komiksowy.pl
e-mail:
[zasłonięte]@o2.pl
|
W przypadku zakupu więcej
niż jednego kompletu
prosimy o wstrzymanie
się z wpłatą do momentu
otrzymania informacji o
wspólnym koszcie przesłania.
Multibank:
23 1140 [zasłonięte] 2[zasłonięte]0170002 [zasłonięte] 060242
|
w ciągu 24h; Poczta Polska,
X-Press Couriers Polska oraz możliwe zlecenie odbioru przez
firmę kurierską z którą
kupujący ma podpisaną umowę
|
 |
 |
AUTOR: Słowacki, Juliusz
TYTUŁ: Dzieła Tom X: Dramaty
ILUSTRATOR: nie dotyczy
PROJEKT OKŁADKI: brak danych
OKŁADKA: twarda, tworzywo
JĘZYK: polski
WYDANIE: drugie w tej formie
NAKŁAD: 30.300
ROK WYDANIA: 1952
ILOŚĆ STRON: 435
WYDAWCA/SERIA WYDAWNICZA: Wydawnictwo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich/Juliusz Słowacki
- Dzieła
ISBN: nie dotyczy
STAN: good (pożółkłe, miejscowo lekko przybrudzone karty książki; przykurzenia
rantów kart; widoczne otarcia rantów i rogów okładki, widoczne lekkie otarcia
powierzchni okładki; lekkie powierzchniowe przybrudzenia okładki;)
KRÓTKI OPIS:
Juliusz Słowacki (1809- 1849) – poeta, dramaturg, epistolograf doby romantyzmu. Obok Mickiewicza
i Krasińskiego określany jako jeden z wieszczów narodowych. Twórca filozofii genezyjskiej,
związany także z mesjanizmem polskim. Od najmłodszych lat przekonany był o swoim geniuszu poetyckim oraz
przeznaczeniu do roli przewodnika narodu, które to przekonania podsycała w nim matka, Salomea.
Jego twórczość przepojona była mistycyzmem, przykuwała uwagę bogactwem wyobraźni, poetyckich
przenośni i wysublimowanym językiem. Jako liryk wsławił się utworami odwołującymi się do Orientu, źródeł
ludowych i słowiańszczyzny. Ponadto jego utwory , zgodnie z duchem epoki romantyzmu i ówczesną sytuacją
narodu polskiego, podejmowały istotne problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, z przeszłością
historyczną narodu , poruszały także uniwersalne tematy egzystencjalne. Niedoceniany i zwalczany przez Adama
Mickiewicza, doczekał się uznania dopiero na przełomie XIX i XX wieku. Do tego czasu duża część jego
twórczości pozostawała w rękopisach.
Lata młodości
Urodził się w Krzemieńcu. Jego ojciec, Euzebiusz, był profesorem literatury w Liceum Krzemienieckim
i Uniwersytecie Wileńskim. Matka Słowackiego, Salomea z Januszewskich, osoba o dużej kulturze literackiej
i osobistej, po śmierci męża zajmowała się wychowywaniem syna. W 1818, dzięki licznym znajomościom
wśród wysoko postawionych elit, Salomea wyszła za mąż po raz drugi, za lekarza Augusta Bécu.
Dzięki zainteresowaniom literackim i kulturalnym matki Juliusz miał od wczesnej młodości szeroki kontakt
z ówczesną elitą intelektualną, zwłaszcza z kręgu Uniwersytetu Wileńskiego. Tym sposobem poznał m.in.
Adama Mickiewicza przed jego deportacją z Litwy i Ludwikę Śniadecką – swoją pierwszą, nieodwzajemnioną
miłość. Po studiach prawniczych (w latach 1825–1828) w Wilnie wrócił do Krzemieńca. Następnie
przeniósł się do Warszawy, gdzie objął posadę aplikanta w Komisji Rządowej Przychodów
i Skarbu.
Zadebiutował powieścią poetycką Hugo, na początku 1830r. Po wybuchu powstania listopadowego poeta,
niezdolny do służby z bronią w ręku, podjął pracę w powstańczym Biurze Dyplomatycznym księcia Adama Jerzego
Czartoryskiego. Następnie opuścił Warszawę i udał się do Drezna. W ramach misji dyplomatycznej zleconej przez
powstańczy Rząd Narodowy, wyruszył z pilnymi listami do polskich przedstawicieli w Paryżu i Londynie.
Emigracja
Pod koniec 1832 roku Słowacki podjął decyzję o wyjeździe do Szwajcarii, gdyż poeta czuł się zawiedziony
Paryżem, który oceniał znacznie gorzej od Londynu. Poczuł się też zniechęcony stosunkami wśród
polskiej emigracji, a także z powodu publikacji "III części Dziadów", w której August
Bécu symbolizowany przez Doktora został przedstawiony przez Mickiewicza w bardzo negatywnym świetle.
Osiadł nad Jeziorem Genewskim. Czas poświęcał na pisanie, długie pobyty w bibliotekach, wycieczki łodzią po
jeziorze i liczne spotkania towarzyskie. W tym czasie wydał trzeci tom Poezji (1833).
Na początku sierpnia 1834 r. wraz z polską rodziną Wodzińskich wyruszył na długą wyprawę w Alpy.
Wycieczka ta zaowocowała wieloma pięknymi wierszami, stanowiąc także tło dla najpiękniejszego poematu miłosnego
pt. W Szwajcarii.
W lutym 1836 r. Słowacki dotarł do Rzymu. Tam nawiązał przyjaźń z Zygmuntem Krasińskim, który
stał się pierwszym wnikliwym krytykiem twórczości Słowackiego. Od sierpnia 1836 do czerwca 1837
podróżował po Grecji, Egipcie, Palestynie i Syrii. W końcu osiadł na stałe w Paryżu. Przystąpił do Koła
Sprawy Bożej założonego przez Andrzeja Towiańskiego. Dzięki temu, że działał tu również Mickiewicz,
poeci spotykali się wielokrotnie. Niezgoda na zasady panujące wśród towiańczyków (zakaz pisania,
wzajemna spowiedź, uległość wobec Rosji) spowodowała odejście Słowackiego. W 1848, mimo że był poważnie chory,
wyruszył do Wielkopolski, by wziąć udział w powstaniu, jednak zamierzeń swych nie zrealizował. Wtedy też
ostatni raz spotkał się z matką we Wrocławiu.
Nigdy się nie ożenił. Był typowym rentierem. Przysyłane przez matkę pieniądze umiejętnie pomnażał,
inwestując je na paryskiej giełdzie, m.in. w akcje kolei lyońskiej. Pozwoliło mu to zyskać pewną niezależność
finansową. Umożliwiło to też Słowackiemu nie tylko wydawanie własnej twórczości, ale przede wszystkim
poświęcenie się tej twórczości.
Pogrzeb
Został pochowany na paryskim Cmentarzu Montmartre. 14 czerwca 1927 ekshumowano jego szczątki na
polecenie marszałka Józefa Piłsudskiego. Zostały przewiezione do Polski. Na zakończenie ceremonii
pogrzebowej Józef Piłsudski wypowiedział wielokrotnie cytowane słowa: W imieniu Rządu Rzeczypospolitej
polecam Panom odnieść trumnę Juliusza Słowackiego do krypty królewskiej, bo królom był
równy. Jego prochy zostały złożone obok Adama Mickiewicza w Krypcie Wieszczów Narodowych
w Katedrze na Wawelu. Był ulubionym poetą Józefa Piłsudskiego.
Twórczość
Mimo iż Słowacki żył zaledwie 40 lat, jego twórczość literacka była obfita i różnorodna.
Poeta pozostawił po sobie 13 dramatów, blisko 20 poematów, setki wierszy, listów oraz
jedną powieść. Stworzył również spójny system filozoficzny, który nazwał filozofią
genezyjską.
Twórczość Słowackiego z tego najwcześniejszego okresu opierała się na oświeceniowym deizmie,
religijnym sceptycyzmie i cynizmie. Obficie czerpała również z myśli takich pisarzy jak: Francis Bacon,
Kartezjusz, Baruch Spinoza, Niccolò Machiavelli czy Innocent Gentillet. Głównym tematem jego
ówczesnych dzieł (m.in. Marii Stuart) były wojny religijne, które uważał za maskę fanatyzmu
i pretekst do wojny o władzę. W centrum dzieł tkwiła fascynacja złem, która z czasem (kiedy przyjęła
cechy fatalistyczne) zadecydowała o zwrocie Słowackiego w stronę romantyzmu.
Poważniejsze próby poetyckie tworzył od ok. 1825 roku; debiutował zaś anonimowo powieścią
bajroniczną "Hugo" w roku 1830. W 1832 wydał pierwszy i drugi tom "Poezji" (trzeci ukazał
się w 1833). Publikacje, zdradzające już romantyczny charakter jego twórczości, zawierały wczesne
powieści poetyckie (m.in. Żmija, Jan Bielecki, Mnich,Maria Stuart); nie wzbudziły one jednak zainteresowania
środowiska emigracji polskiej w Paryżu. W następnych latach twórczość Słowackiego uległa przemianie.
Za czynnik, który zadecydował o rozpoczęciu drugiego okresu myśli Słowackiego, nazywanego nieraz
etyką chrześcijańską, uważa się lekturę Konrada Wallenroda Mickiewicza. Wkrótce powstał poemat
W Szwajcarii i liryki: "Rozłączenie", Rzym, Sumienie. Ogromny wpływ na twórczość Słowackiego
miały podróże m.in. do Włoch, Grecji, Egiptu, Palestyny i Libanu (tam powstał Anhelli). Podczas pobytu
we Florencji (1837/1838) rozpoczął intensywną pracę nad kolejnymi utworami. Powstał wtedy m.in.:Ojciec
zadżumionych (1839), Wacław. W grudniu roku 1838 wrócił do Paryża.
Z końcem lat 30. Słowacki w liście do Zygmunta Krasińskiego zapowiedział napisanie "wielkiego
poematu prezentującego bajeczne początki państwa polskiego. Projekt doczekał się jednak tylko częściowej
realizacji w postaci dwóch tragedii romantycznych –Balladyna (1839) i Lilla Weneda (1840).
W roku 1844 zaczął pisać prozą poetycką swój niezwykły wykład filozofii: Genezis z Ducha.
Charakter genezyjski mają wszystkie późniejsze dzieła Słowackiego, z których na uwagę zasługują:
Samuel Zborowski i Król-Duch. Oba dzieła zapatrują się na oryginalny system filozoficzny autora
z dwóch różnych perspektyw: egzystencjalnej, dotyczącej jednostki ludzkiej oraz
historiozoficznej. Stworzył oryginalne wielkie dramaty romantyczne : Kordian 1834, Balladyna 1834 (wyd. 1839),
Horsztyński 1835, Lilla Weneda 1840, Mazepa 1839, Sen srebrny Salomei 1843,Ksiądz Marek 1843, Fantazy
1845–46, poematy: Anhelli 1838, Beniowski 1841 i Król-Duch. Szczyt jego poetyckiego geniuszu
stanowi cykl tajemniczych liryków genezyjskich, gdzie daje wykładnię swojego systemu filozoficznego
– ewolucji świata od materii do czystego ducha (poemat Król-Duch 1845–1849). Niesamowitym
spełnionym proroctwem Słowackiego stał się jego wiersz Pośród niesnasków Pan Bóg
uderza... z 1848 roku, który wielokrotnie przywoływał Jan Paweł II.
Wybitny badacz literatury polskiej, Julian Krzyżanowski nazwał Słowackiego twórcą naszego
nowoczesnego dramatu. Biografię Słowackiego napisał Jan Zieliński. Jego książka pod tytułem Szatanioł (2000)
przedstawia powikłane życie poety. Interpretacje gender i queer poezji i teatru Słowackiego znajdują się
w książkach: Kazimiera Szczuka: Kopciuszek, Frankenstein i inne oraz Tomek Kitliński, Paweł Leszkowicz: Miłość
i demokracja. Rozważania o kwestii homoseksualnej w Polsce. Nowe analizy dzieła Słowackiego przyniósł
także tom Słowacki współczesny pod redakcją Marka Troszyńskiego. Poeta i badacz literatury Jarosław
Marek Rymkiewicz wydał w 1982 książkę "Juliusz Słowacki pyta o godzinę". Ma ona charakter częściowo
fikcyjny, który pozwala autorowi na swobodniejsze poszukiwanie odpowiedzi na pytania psychologiczne,
sytuacyjne: dlaczego takich a nie innych wyborów filozoficznych i poetyckich Słowacki dokonał?
Do tematu tego przez długie lata nie w pełni docenionego geniusza polskiego romantyzmu Rymkiewicz
powrócił w wydanej w 2004 monografii "Słowacki. Encyklopedia".
SPIS TREŚCI:
- Zawisza Czarny
- Agezylausz
- Walter Stadion
- Samuel Zborowski
- Książę Michał Twerski
- Fragment przekładu Makbeta
- Król i wódz
KSIĄŻKI WYSYŁAM ZABEZPIECZONE PRZED ZŁAMANIEM ORAZ PRZED ZALANIEM
NIE WYMUSZAM NA KUPUJĄCYCH POZYTYWNYCH KOMENTARZY
PŁACISZ TYLKO RZECZYWISTE KOSZTA PRZESYŁKI
PRZY ZAKUPIE KILKU PRZEDMIOTÓW INDYWIDUALNE KOSZTA WYSYŁKI KAŻDEGO Z NICH ZNACZĄCO SPADAJĄ
|
|
