Tytuł |
Słoma – energetyczne paliwo |
Autor |
A. Grzybek, P. Gradziuk, K. Kowalczyk |
Wydawca |
Wieś Jutra |
Rok wydania |
2001 |
Liczba stron |
71 |
Wymiary |
170 x 240 mm |
Okładka |
miękka |
ISBN |
|
Książka ma charakter poradnika adresowanego do przyszłych inwestorów zainteresowanych wykorzystaniem słomy na cele energetyczne, służb doradztwa rolniczego itp. Poradnik służy pomocą w określeniu zasobów słomy, organizacji jej zbioru i dostaw, w wyborze odpowiednich urządzeń kotłowych, analizie efektywności inwestycji oraz możliwości pozyskania środków finansowych na preferencyjnych warunkach. Autorzy poradnika dla przybliżenia omawianej tematyki posłużyli się wieloma przykładami z praktyki, dokumentując to licznymi fotografiami i rysunkami oraz załączając wykaz ponad stu zrealizowanych obiektów.
Wykorzystanie energii stanowi jedną z podstawowych przesłanek rozwoju gospodarczego, społecznego i poprawy jakości życia, stąd też zapotrzebowanie na energię nieustannie rośnie we wszystkich krajach świata, a problem zaspokojenia potrzeb energetycznych jest stale aktualny. Obecnie potrzeby te są pokrywane dzięki paliwom kopalnym. Paliwa, takie jak: węgiel, ropa czy gaz ziemny pokrywają 80% światowego zapotrzebowania na energię. Szacowane zasoby tych paliw przy aktualnych trendach wydobycia wystarczą na około 100 lat, dlatego też w ostatnim dwudziestoleciu (po kryzysie naftowym lat siedemdziesiątych) zintensyfikowano na świecie badania nad wykorzystaniem odnawialnych źródeł energii.
Za takim rozwiązaniem przemawia także troska o środowisko naturalne, ponieważ intensywne wykorzystanie i przetwarzanie tradycyjnych surowców energetycznych wywiera bardzo niekorzystny wpływ na zasoby natury. Do najpoważniejszych zagrożeń środowiska należy groźba zmiany klimatu powodowana antropogennym podgrzaniem atmosfery w wyniku wzrastającej koncentracji gazów szklarniowych. Ocieplanie klimatu na Ziemi pociąga za sobą daleko idące konsekwencje. Istnieje uzasadniona obawa, że zjawisko to może stanowić zagrożenie życia dla przeważającej części ludzkości, a nawet całej cywilizacji. Światowa społeczność, zaalarmowana dokonującymi się przekształceniami w przyrodzie, doprowadziła do podjęcia działań przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych, które w grudniu 1988 roku uzgodniło specjalną rezolucję wzywającą do podpisania konwencji ramowej o zmianach klimatu. Konwencja taka została przyjęta na Szczycie Ziemi w Rio de Janeiro w czerwcu 1992 roku, w którym wzięli udział reprezentanci 172 państw, w tym 108 prezydentów lub premierów. Nałożyła ona obowiązek stopniowego zmniejszania emisji gazów cieplarnianych tak, aby do końca dekady nie przekroczyła ona poziomu z 1990 roku. W grudniu 1997 roku delegacje 170 państw na spotkaniu w Kioto zobowiązały się do dalszej redukcji emisji gazów cieplarnianych średnio o 5,2% w latach 2[zasłonięte]008-20 r. (w porównaniu do 1990 r.).
Największy wpływ na wystąpienie efektu cieplarnianego ma dwutlenek węgla (55%), a dopiero w dalszej kolejności związki powodujące degradację powłoki ozonowej (24%), jak metan (15%) i pozostałe gazy cieplarniane (6%). W ochronie klimatu wiodące znaczenie ma, więc regulacja emisji i absorpcji dwutlenku węgla. Obieg węgla w przyrodzie jest jednym z fundamentalnych zjawisk, wiążących życie biologiczne z przemianą materii nieożywionej. Obieg ten polega na dynamicznej równowadze między strumieniem dwutlenku węgla emitowanego do atmosfery jako produktu spalania paliw kopalnych czy oddychania, a jego pochłanianiem w procesie wegetacji przez organizmy żywe czy też inne absorbenty. Współczesna cywilizacja doprowadziła do systematycznie wzrastającej emisji, która przewyższa możliwości absorpcji przez środowisko. Programy redukcji emisji CO- podjęte już w wielu krajach, z jednej strony kładą nacisk na efektywność zużycia energii, z drugiej zaś wskazują na zwiększenie wykorzystania odnawialnych źródeł energii. W tej sytuacji uzasadnione wydaje się poszukiwanie nowych sposobów pozyskiwania niewyczerpalnych, czystych ekologicznie źródeł energii. Energetyka oparta na źródłach odnawialnych, takich jak: woda, słońce, wiatr, biomasa, geotermia pozwala uzyskać energię cieplną i elektryczną bez uciążliwych odpadów i skażeń powstających w procesie produkcji w tradycyjnych elektrowniach np. węglowych, a wykorzystanie tych zasobów pozwala na oszczędzanie zasobów energii pierwotnej. Ponadto wykorzystanie odnawialnych źródeł energii zwiększa bezpieczeństwo energetyczne przez poszerzenie oferty producentów energii. Dalszymi czynnikami mającymi wpływ na formułowanie przyszłej polityki energetycznej są problemy dotyczące badań i rozwoju nowych technologii, polityka rolna w odniesieniu do wykorzystania biomasy jako źródła energii, czy polityka socjalna w odniesieniu do zatrudnienia.
Według ocen szacunkowych, odnawialne źródła energii znacznie przewyższają w skali światowej zasoby energetyczne nośników tradycyjnych, jednak ze względu na wiele różnorodnych uwarunkowań, tylko część z nich może znaleźć praktyczne zastosowanie. Prognozy przewidują, że do 2010 roku w Polsce nastąpi zwiększenie zużycia energii ze źródeł odnawialnych do 8%, a największe znaczenie przypisuje się energetycznemu wykorzystaniu biomasy, w tym przede wszystkim słomy.
Spis treści
Wstęp
1. Charakterystyka odnawialnych źródeł energii,
2. Produkcja i kierunki wykorzystania słomy
3. Właściwości słomy jako paliwa
4. Technologia zbioru i magazynowania słomy
5. Technologie spalania słomy
6. Możliwości zastosowania słomy w skojarzonych systemach energetycznych
7. Inne technologie energetycznego wykorzystania słomy
8. Oddziaływanie na środowisko
9. Ekonomiczna analiza wykorzystania słomy na cele energetyczne
10. Źródła finansowania