UWAGA - PRODUKT JEST WYKONYWANY NA SPECJALNE ZAMÓWIENIE W HISZPAŃSKIM ZAKŁADZIE PŁATNERSKIM (TEN WYJĄTKOWY PRODUKT JEST WYTWORZONY CAŁKOWICIE RĘCZNIE Z WYSOKOWĘGLOWEJ STALI TOLEDAŃSKIEJ, KTÓRA CENIONA JEST ZA BARDZO DOBRĄ JAKOŚĆ).

Prezentowany model jest wierną repliką oryginału.



Materiał:
wysokowęglowa stal toledańska


Producent: HISZPAŃSKI ZAKŁAD PŁATNERSKI (H32)

średnica wew 20 cm
waga: 2,5 kg

"Gladiator (łac. gladiatores, od gladius - miecz) - niewolnik toczący walkę na arenie w starożytnym Rzymie.

Zwyczaj walk gladiatorów wywodzi się od etruskiego zwyczaju oddawania czci zmarłym poprzez walki zamiast ofiar ludzkich. W Imperium Rzymskim walki gladiatorów pojawiły się około 260 roku p.n.e. i stały się rozrywką, ale nabrały też charakteru politycznego, służąc do zdobywania popularności wśród ludu.

Gladiatorzy byli często jeńcami wojennymi lub niewolnikami, lecz czasem rekrutowali się spośród byłych żołnierzy. Byli skoszarowani w ludi i szkoleni pod okiem lanisty (nauczyciela). Najsłynniejsza szkoła gladiatorów mieściła się w Kapui, szkolił się tam m.in. Spartakus.

Walki gladiatorów były jedną z najpopularniejszych rzymskich rozrywek. Wielu bogatych Rzymian miało swoich gladiatorów i płaciło fortuny na ich szkolenie. Z tego powodu gladiatorzy nie ginęli na arenie tak często, jak się dziś sądzi. Najlepsi z nich stawali się często bardzo sławni (podobnie jak dzisiaj sportowcy).

Przed wejściem na arenę gladiatorzy składali przysięgę, że nie będą oszczędzali się w walce. Walki często toczyły się na śmierć i życie pokonany przeciwnik mógł prosić o łaskę podnosząc do góry palec wskazujący, na co obserwujący walkę tłum odpowiadał wyciągnięciem w górę kciuka (co oznaczało darowanie życia), lub skierowaniem go w dół (śmierć). Jest to jednak kwestia sporna (zobacz: pollice verso)

Kategorie gladiatorów
Charakter walk oraz stosowane uzbrojenia było urozmaicone. Rzymianie wyróżniali następujące kategorie gladiatorów:

Andabata ubrany w kolczugę, walczył pieszo lub konno w hełmie z zasłoną bez otworów na oczy.
Bestiarius - był wyposażony jedynie w sztylet lub włócznię i walczył z dzikimi zwierzętami (w walkach zwanych venatio) często ponosząc śmierć.
Dimachaerus walczył bez hełmu używał dwóch sztyletów.
Eques walczył konno mieczem i włócznią, miał okrągłą tarczę.

Essedarius - walczył z wozu zaprzężonego w dwa konie (essedum) powożonego przez woźnicę.
Gal - był bardzo zbliżony w typie uzbrojenia do mirmillo.
Laquearius - używał sznura z pętlą, podobnego do lassa.
Mirmillo (murmillo) osłaniał głowę hełmem przypominającym głowę ryby mormylos; dodatkowo był wyposażony w osłonę ramienia, miecz oraz podłużną tarczę.
Provocator najczęściej wystawiany był przeciw samnitom; jego rynsztunek i uzbrojenie różniły się w zależności od rodzaju walki.
Retiarius (sieciarz) - walczył trójzębem lub harpunem zrobionym z ości tuńczyka, sztyletem oraz siecią, którą zarzucał przeciwnikowi na głowę;
W okresie późnego cesarstwa państwo utrzymywało własnych gladiatorów byli oni wykorzystywani przez niektórych cesarzy obok wojsk regularnych w okresach wojen domowych"1.

1-Gladiator [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2[zasłonięte]011-01 06:24Z [dostęp: 2[zasłonięte]011-01 17:24Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gladiator&oldid=24[zasłonięte]824