Opis : Poziome lustro w stylu baroku z końca XIX wieku, w bogato zdobionej drewnianej, gipsowanej i złoconej ramie. Rama zdobiona motywami barokowymi oraz zwieńczona pięknym motywem putta- amorki trzymające lwa w zbroi na uwięzi i elementami rocaille na narożnikach ramy. W rogach i centralnie na dole ramy rzeźbienia i ornamenty, górna część ramy zwieńczona centralnie piękną dużą rzeźbą, pełnoplastycznym wyobrażeniem dwóch putta trzymających na uwięzi lwa w zbroi. Dobry stan zachowania. Widoczne pęknięcia oraz odpryski gipsu i farby. Spękania srebrzenia tafli lustra. Wymiary całkowite : 56 x 82 cm, nadbudowa górna : 22 cm, wys. całk. 78 cm, lusto w świetle ramy: 35 x 62 cm, waga: 7 kg Poszerzony opis: Lustro w stylistyce barokowej ramy. Putta – skrzydlate amorki trzymające lwa w zbroi na zwieńczeniu. Liczne rzeźbione aplikacje. Narożniki ramy pofalowane, rzeźbione. Przepych, bogactwo zdobień charakterystyczne dla baroku. Motywy roślinne, rozety, muszle, ornamenty. Piękna i duża, plastyczna rzeźba na zwieńczeniu. Duża postać lwa . Dwa putta – skrzydlate amorki trzymają lwa na uwięzi. Lew w złotej zbroi z wędzidłem trzymanym przez putta. Symbolizuje to lwa okiełznanego. To zwieńczenie to bogata i oryginalna symbolika. LEW , Pośród wielu innych symboli, emblematów, godeł i oznak lew uzyskał status wyjątkowy. Symbolizował to, co dla ludzi było najważniejsze - światło przezwyciężające mrok. Postaciom, którym towarzyszył dodawał splendoru, prezentował ich siłę i męstwo, podkreślał wyjątkowe dokonania. Dla wielu krajów, dynastii, rycerzy i miast stanowił godło heraldyczne wyrażające ich podmiotowość prawną w feudalnym społeczeństwie. Lew był też niezastąpionym strażnikiem, który sprawował pieczę nad spokojem mieszkańców, bezpieczeństwem pielgrzymów, czujnie oczekiwał dnia zmartwychwstania przy grobowcach. Lew jest dawnym emblematem św. Marka ewangelisty, patrona Wenecji. Jego słynne wizerunki: pierwszy to skrzydlaty lew wspierający się łapą na Ewangelii na obrazie Carpaccia w Pałacu Dożów, a drugi to rzeźba przed Pałacem, na placyku (Piazzetta), na szarej kolumnie przywiezionej z Bliskiego Wschodu w XII w., lewantyński bazyliszek z IV wieku n.e. o agatowych oczach, przeobrażony w lwa. Lew we wczesnym chrzęścijaństwie — zamyślenie, samotność, pustelnik; stąd stał się emblematem świętych: Adriana, Eufemii, Ignacego, Hieronima. Joela, Tekli i in. Lew grabarz grzebał ascetów i świętych egipskich, gdy zmarli, np. św. Antoniego z Tebaidy, Marię Egipcjankę, Pawła Pustelnika. Lew jest godłem serca i krwi: inna (niż ari} nazwa hebrajska lwa — ibiia to także serce, worek krwi, dusza. Lwie serce to męstwo, nieustraszoność. PUTTA , Putto (amorek) – motyw dekoracyjny w postaci nagiego dziecka, najczęściej chłopca. W okresie renesansu i baroku – rzeźba przedstawiająca uskrzydloną postać dziecka nawiązującą do antycznego bóstwa – Erosa. Określenie stosowane także do postaci aniołków powszechnie stosowanych w dekoracjach kościelnych w okresie baroku i rokoka Putto (amorek) – motyw dekoracyjny w postaci nagiego dziecka, najczęściej chłopca. W okresie renesansu i baroku – rzeźba przedstawiająca uskrzydloną postać dziecka nawiązującą do antycznego bóstwa – Erosa. Określenie stosowane także do postaci aniołków powszechnie stosowanych w dekoracjach kościelnych w okresie baroku i rokoka. UWAGA - zobacz inne moje aukcje : Obejrzyj inne przedmioty Sprzedającego , Tel. 518-[zasłonięte]-277 odpowiem na pytania . UWAGA . Wysyłka lub odbior osobistego - w SZCZYTNIE, przelew na konto, dostawa priorytet.