RYCERSKA STALOWA TARCZA KRZYŻOWCÓW

WYOBRAŹ SOBIE JAK TA PIĘKNA TARCZA UDEKORUJE TWOJE WNĘTRZE.

WYOBRAŹ SOBIE PEŁNE PODZIWU I ZAZDROŚCI MINY TWOICH ZNAJOMYCH.

WYOBRAŹ SOBIE JAKĄ RADOŚĆ MOŻESZ SPRAWIĆ TAKIM PREZENTEM OBDAROWANEJ OSOBIE.

UWAGA - PRODUKT JEST WYKONYWANY NA SPECJALNE ZAMÓWIENIE W ZAKŁADZIE PŁATNERSKIM W TOLEDO (MIASTO TOLEDO OD CZASÓW ŚREDNIOWIECZNYCH JEST ZNANYM OŚRODKIEM PŁATNERSKIM W EUROPIE, STAL TOLEDAŃSKA CENIONA JEST ZA BARDZO WYSOKĄ JAKOŚĆ).

Producent: ZAKŁAD PŁATNERSKI Z TOLEDO
(858)

Materiał:

wysokowęglowa stal toledańska

WYSOKOŚĆ: 63cm

SZEROKOŚĆ: 46cm
WAGA: 5 kg

" Wyprawy krzyżowe łączna nazwa wszystkich krucjat prowadzonych od XI do XIII w. w celu odbicia, a następnie obrony miejsc związanych z religią chrześcijańską w Palestynie. Uczestników wypraw krzyżowych nazywa się zbiorczo krzyżowcami.

Przyczyny wypraw krzyżowych
odpowiedź i reakcja na agresywną politykę prowadzoną przez władców muzułmańskich[1] :
odbicie (a dopiero potem obrona) Jerozolimy, Świętego Grobu Pańskiego i ogólnie Ziemi Świętej z rąk "niewiernych"
głoszenie religii chrześcijańskiej
obrona pogranicza Bizancjum
Interesy krzyżowców :

przeludnienie Europy a także ciągłe konflikty między władcami europejskimi (brak ziem do podziału)[2],
chęć wzbogacenia się biednego rycerstwa[2],
możliwość odpuszczenia wszelkich grzechów, lecz również uzyskania błogosławieństwa za udział w krucjacie [3]

7 wypraw krzyżowych
I wyprawa krzyżowa, prowadzona w latach 1[zasłonięte]096-10, głównie siłami rycerzy lotaryńskich (w Bizancjum i na Bliskim Wschodzie nazywanych "Frankami") oraz normańskich i prowansalskich zakończona powstaniem Królestwa Jerozolimskiego.
II wyprawa krzyżowa, prowadzona w latach 1[zasłonięte]147-11, siłami króla Francji Ludwika VII i rzymsko-niemieckiego cesarza Konrada III, zakończona całkowitą porażką.
III wyprawa krzyżowa prowadzona w latach 1[zasłonięte]189-11, siłami rzymsko-niemieckiego cesarza Fryderyka I Barbarossy, króla Francji Filipa II Augusta oraz króla Anglii Ryszarda Lwie Serce, która prowadziła trzyletnie oblężenie Akki, zakończone jej zdobyciem i podpisaniem ugody z sułtanem Saladynem.
IV wyprawa krzyżowa, prowadzona w latach 1[zasłonięte]202-12 mieszanymi siłami Wenecji oraz rycerstwa francuskiego i niemieckiego, która na skutek manipulacji doży weneckiego Henryka Dandolo, zamiast pomóc obleganej Akce, zaatakowała Bizancjum, doprowadzając do powstania w Konstantynopolu i najbliższych jego okolicach efemerycznego państewka nazywanego Cesarstwem Łacińskim.
V wyprawa krzyżowa, prowadzona w latach 1[zasłonięte]217-12 siłami króla Węgier Andrzeja II Arpadowicza, księcia Antiochii Boemunda IV Jednookiego oraz króla Cypru Hugo I Cypryjskiego, która skończyła się całkowitym fiaskiem.
wyprawa krzyżowa prowadzona w latach 1[zasłonięte]228-12, siłami rzymsko-niemieckiego cesarza Fryderyka II,
VI wyprawa krzyżowa, podjęta w latach 1[zasłonięte]248-12 przez króla Francji Ludwika IX na wieść o zdobyciu Jerozolimy przez Chorezmijczyków w 1244 r. Zakończyła się klęską.
VII wyprawa krzyżowa, również podjęta przez Ludwika IX (w 1270), który tym razem lądował w Tunisie, stolicy Tunezji, licząc na pomoc tamtejszego sułtana. Oczekiwania jego się jednak nie spełniły, a sam król padł ofiarą epidemii dżumy. Po jego śmierci jego armia powróciła do Europy.
Niektórzy historycy za VI wyprawę uważają krucjatę cesarza Fryderyka II w latach 1[zasłonięte]228-12, nie miała ona jednak charakteru ekspedycji zbrojnej, a była swego rodzaju misją dyplomatyczną, w wyniku której na drodze rokowań udało się odzyskać krzyżowcom Jerozolimę z korytarzem łączącym ją z wybrzeżem, Betlejem i Nazaret, a więc uzyskali więcej niż w niejednej prawdziwej krucjacie. W przypadku uznania tej misji za wyprawę krzyżową numeracja ostatnich dwóch krucjat się zmienia (z VI na VII i z VII na VIII).

Oprócz tego oficjalnym wyprawom krzyżowym towarzyszyły też tzw. wyprawy ludowe, w których uczestniczyły tłumy przypadkowych cywilów i wszystkie z nich zakończyły się masakrami tych ludzi. Zalicza się do nich:

I wyprawa ludowa 1096, poprzedzająca I wyprawę krzyżową, prowadzona przez kaznodzieję Piotra z Amiens, która dokonała kilku masowych rzezi ludności żydowskiej w Nadrenii i na szlaku swoich przemarszów, po czym została zmasakrowana przez oddziały sułtana Ar Rumu, pod Niceą (Nikeją, Nikają), niedaleko Konstantynopola.
II wyprawa ludowa 1147 towarzysząca II wyprawie krzyżowej, podzieliła losy tej ostatniej.
Krucjata dziecięca 1212 prowadzona przez grupę francuskich i włoskich kaznodziejów ludowych. Zgromadziła ona kilkadziesiąt tysięcy dzieci, które zostały załadowane na okręty weneckie i genueńskie. Większość dzieci zginęła z głodu na okrętach, reszta została wysadzona na Cyprze lub sprzedana w niewolę muzułmanom"1.

1-Wyprawy krzyżowe [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2[zasłonięte]009-05 10:32Z [dostęp: 2[zasłonięte]009-05 19:24Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wyprawy_krzy%C5%BCowe&oldid=17[zasłonięte]905